Band Of Horses spelen als drachtige merries

...die hoogzwanger van de hits door Europa draven

Ingmar Griffioen ,

Je voelt de verwachtingen door de afgeladen zaal golven. Watt is al ruim van tevoren volgelopen voor Band Of Horses, qua publieksbereik de grootste act van Motel Mozaique 2010. Massaal gejuich bij opkomst. De band uit Seattle opent rustig met spil Ben Bridwell achter de lapsteel, om er dan twee hits in te knallen, waarna ze helemaal geen kwaad meer kunnen doen.

...die hoogzwanger van de hits door Europa draven

Je voelt de verwachtingen door de afgeladen zaal golven. Watt is al ruim van tevoren volgelopen voor Band Of Horses, qua publieksbereik de grootste act van Motel Mozaique 2010. Massaal gejuich bij opkomst. De band uit Seattle opent rustig met spil Ben Bridwell achter de lapsteel, om er dan twee hits in te knallen, waarna ze helemaal geen kwaad meer kunnen doen.

GEZIEN:
Band Of Horses, Motel Mozaique, Watt Grote Zaal, 10 april 2010

MUZIEK:
Rootsy indierock rond sterke frontman die een beste stadionstem heeft, ondanks een typisch Amerikaans knauwend accent. Met voldoende gevoelige momenten en sowieso boordevol hitpotentie draaft Band Of Horses door Watt. Strak, foutloos en appelerend aan een breed publiek. Geen hengstenbal, tijdens No One's Gonna Love You zingt Watt luidkeels mee of knuffelt de partner.

PLUS:
Band Of Horses maakt de verwachtingen ruimschoots waar, voor zwakke broeders is na drie platen geen plaats meer in de set. Kraakhelder gezongen en gespeeld. Slim gespeeld ook, die opbouw is perfect; na de twee hits, The Great Salt Lake en Is There A Ghost, vertellen dat het nieuwe album bijna uitkomt en dan even aftasten met de pakkende albumopener Factory. Wat Ben Bridwell ook doet, welk instrument hij ook aanraakt, de man is een en al cha-ris-ma en rockt. De band opereert geolied, heeft on en off stage lol met elkaar en is - zeker nadat ze de derde plaat volledig zelf hebben opgenomen - hechter dan ooit. Ze hoeven zich niet bovenmatig in te zetten om voor dit publiek te zegevieren, maar ze doen het omdat het simpelweg fun is.

MIN:
De band concerteert groots, maar ook niet zo groots dat het een bokscontest-achtige opkomst en massaal gejuich rechtvaardigt. De cowboyhoed maskeerde het vroeger nog aardig, maar Ben Bridwell is een onooglijk type, en vrijwel zeker de man met de lelijkste tattoos van het festival. Zijn stem is een krachtig wapen, maar iets meer emotie zou het afmaken. Grootste minpunt van het concert: je gaat je na twee dagen MoMo afvragen, hoe overtuigend een show moet worden voordat Watt de bek houdt.

CONCLUSIE:
Tijdens het interview 's middags vertelt Bridwell over onzekerheden en dat voor de show veel afhangt van zijn mood op de dag zelf. Die is na een paar Europese gigs dus opperbest, getuige deze performance. De derde plaat Infinite Arms telt misschien minder grote hits, ook single Compliments niet, maar het lijdt geen twijfel dat Band Of Horses het succes gaat doortrekken. Met dit repertoire durven wij de voorspelling aan dat ze net zoveel stadions gaan vullen als Kings Of Leon, te beginnen met een berg shows als opener voor Pearl Jam. 

CIJFER:
8