Ze trekt een vies, moeilijk gezicht als ze zingt. Ze kijkt het publiek niet aan en de paar keer dat ze 'thank you' brabbelt, doet ze dat op twee meter afstand van de microfoon. LoneLady houdt niet van haar publiek, maar ze is wel iemand om van te houden.

GEZIEN:
LoneLady, Motel Mozaique, WATT basement, zaterdag 10 april

MUZIEK:
Julie Campbell alias LoneLady begon in haar slaapkamer in Manchester met het opnemen van liedjes met een viersporenrecorder. Nu is er de debuutplaat Nerve Up, uitgebracht door WARP. De titel zegt veel: LoneLady maakt in haar eentje postpunk in de traditie van Gang of Four en The Sound; ze speelt nerveuze riffs op haar gitaar en zingt fragmentarisch. Live heeft ze twee mensen bij zich. De toetsenist moet haar oudere neef zijn die ze uit zijn coma heeft gehaald waar hij in de jaren tachtig in is geraakt. Zijn gladde haren naar achteren. Als zijn glimmende lerenbroek - opgetrokken tot onder de navel - kontzakken zou bezitten, bewaarde hij daar zijn kammetje in. Hij bezorgt LoneLady de nodige eighties synthmelodieën. De drummer werkt zich uit de naad om die nerveuze riffs van Campell compact te houden.

PLUS:
De drummer slaagt in zijn missie: dankzij zijn stevige drumwerk en de synthmelodieën van Mister New Wave groeien de nerveuze trekjes van Campell uit tot upbeat popliedjes. Leuke liedjes, waarvan LoneLady er genoeg laat horen. If Not Now, Intuition, Early The Haste Come zijn haar sterkste kaarten. Ze zingt ze met hetzelfde smoelwerk als La Roux, gelukkig voor het publiek kan Campbell wel zingen. Tijdens een paar nummers doet haar stem zelfs een beetje aan Kylie Monigue denken.

MIN:
LoneLady heeft een duidelijk, specifiek idee hoe haar liedjes moeten klinken. Daar wijkt ze nauwelijks van af. Dat geeft haar een eigen gezicht, maar het zorgt er ook voor dat de nummers te weinig van elkaar verschillen. Dat wordt vooral live duidelijk. De beste nummers speelt LoneLady in het begin van haar set.

CONCLUSIE:
De rest is overigens van korte duur. LoneLady verrast door na veertig minuten het podium te verlaten, terwijl in het blokkenschema een uur voor haar was vrijgemaakt. Zij die hadden gehoopt het laatste stukje mee te kunnen pikken, stappen op dat moment teleurgesteld een leegstromende WATT basement binnen. Maar voor hen die er in de volle kelder wél vanaf het begin bij waren, was deze korte set precies goed. LoneLady weet wat ze in huis heeft, en ze weet wanneer ze de deur dicht moet doen.

CIJFER: 
7,5