Lightning Dust is een zijproject van de succesvolle Canadese psych-rockband Black Mountain. Niet bandleider Stephen McBean (bekend van zijn zijproject Pink Mountaintops), maar zangeres Amber Webber en drummer Joshua Wells zitten achter het prachtige album Infinite Light. Het klinkt kleiner dan de muziek van Black Mountain, breekbaar, meer folk georiënteerd en met een bijzonder gevoel voor melodie. Infinite Light is Album van de Week.

Webber en Wells bedienen zich op hun tweede album niet van elektrische gitaren met zware effectpedalen en gierende vocalen. De liedjes hebben allemaal een piano of orgelbasis, op het snelle, elektronische I Knew na. Multi-instrumentalist Wells laat zich gelden met prachtige strijkarrangementen op ondermeer Dreamer en het epische slot Take It Home. Maar ook akoestische gitaar, spaarzaam ingezette elektronica en diverse percussie zorgen er voor dat de nummers enorm muzikaal en levendig worden.

De stem van Amber Webber is er een waar je van moet houden. Een flinke snik, bij vlagen een nasale klank en huilende uithalen, maken het geen doorsnee vocaliste. Afwisselend ligt haar stemgeluid bovenop de arrangementen en dieper in de muziek verscholen. Samen met de rijke composities zorgt het er voor dat ook zij die eerder voor de pure rockstemmen gaan, Infinite Light mogelijk zullen waarderen.

De muziek varieert van lichte folk en singer-songwriter-liedjes tot  spacey psychedelica, echter zonder uit de bocht te vliegen en het liedje uit het oog te verliezen. Webber heeft negen prachtteksten geschreven. Geen enkel nummer op de plaat slaat de plank mis. Ook niet de cover van heavy metalheads Budgie Wondering What Everyone Knows.

Er staan enkele sleutelnummers op Infinite Light. Allereerst het donkere, maar hoopvolle epos Never Seen. Webber lijkt God te zijn kwijt geraakt, maar blijft wel hopen op tekens van hogere hand. Halverwege slaat het nummer om met logge synths, een koortje en een duet met zichzelf. “Oh what a feeling to travel so far, the shine from the evening star/Oh somewhere hidden as far as the stars to live our lives this way.”

“This city is in a panic,” begint het nummer History. Webber klinkt rauw, kwetsbaar en emotioneel. De geschiedenis van het land raakt haar om vervolgens vrolijk over te gaan in een kinderlijke samenzang; lachend lijken de twee zich van een klif te storten.

Het muzikale hoogtepunt bewaart Lightning Dust voor het slotnummer Take It Home. Een slepende balade die tot twee keer toe evolueert tot een orkestrale explosie. Een van de spaarzame momenten dat de band aan het moederschip Black Mountain doet denken. Dat er binnen Black Mountain zoveel talenten zitten, mag bijzonder worden genoemd. Na de presentatie van het tweede Lightning Dust album is de term zijproject natuurlijk overbodig. Infinite Light is een van de verrassingen van dit jaar. Een monumentale plaat die mee gaat voor de jaarlijstjes.

Beluister Infinite Light nu op de Luisterpaal.