Zanger Josh Grier van de Amerikaanse indieband Tapes ’N Tapes heeft een baan als data-analyticus. Niet zo verwonderlijk misschien. Zo veel muzikanten hebben een baan om de rekeningen mee te betalen. De een staat achter de bar, de ander analyseert data. Het opmerkelijke zit hem in het feit dat Grier die baan daadwerkelijk leuk vindt, terwijl veel van zijn collega’s liefst morgen hun ontslagbrief indienen. “Het is best leuk”, zegt Grier. “Dan heb ik wat te doen als ik thuis ben. Ik werk met aardige en slimme mensen. Ik hou er wel van om dingen een beetje normaal te houden. In tegenstelling tot touren: dat is een compleet vreemde ervaring.”
Normaal, dat is het toverwoord voor Tapes ’N Tapes. De band uit Minneapolis gooide twee jaar geleden hoge ogen met debuutalbum The Loon, dat klonk alsof het in één take opgenomen was. Door de prettige rammelgitaren weerklonken aanstekelijke liedjes als Insistor en Cowbell, die door pers en muziekbloggers omarmd werden. Met het bescheiden succes van dat debuut is de band meer dan tevreden. “Het is zelfs meer dan we verwacht hadden”, zegt drummer Jeremy Hanson. “We wilden gewoon muziek maken, maar we hadden nooit gedacht dat we hier in Amsterdam door mensen geïnterviewd zouden worden. Hooguit in onze thuisstad, of misschien zelfs daar niet. We hebben bescheiden verwachtingen, dan kan het ook niet tegenvallen.”
Voor het tweede album Walk It Off trok Tapes ’N Tapes de studio in met producer David Fridmann, de voormalige bassist van Mercury Rev die ook achter de knoppen zat bij onder meer Clap Your Hands Say Yeah, Weezer, Low en Sleater-Kinney. Fridmann heeft Tapes ’N Tapes een groots geluid aangemeten, met zware drums en intimiderende gitaren, zoals hij dat ook met het tweede Clap Your Hands Say Yeah-album deed.
Aan het geluid van Walk It Off is duidelijk veel aandacht besteed. De teksten hobbelen er een beetje achteraan. “Ik zie mezelf niet als een poëet of een tekstschrijver”, zegt Grier. “Ik schrijf teksten die voor mijzelf zinnig zijn, maar ik realiseer me dat andere mensen er meestal geen touw aan vast kunnen knopen. Mensen mogen erin horen wat ze willen horen.” Met andere woorden: de teksten staan volledig in dienst van de muziek. Sommige worden pas in de studio geschreven. “Soms denk ik: over twee uur wordt mijn zang opgenomen, ik mag wel eens aan mijn tekst beginnen!” Toch heeft drummer Hanson heeft zijn frontman nog nooit terug hoeven sturen met een afgeraffeld stukje broddelwerk. “De teksten kunnen natuurlijk ook allemaal geniaal zijn!”, zegt hij. “Ik vind de manier waarop Josh werkt interessant. Vaak zingt hij in repetities eerst in klanken en vult hij later pas woorden in. Als de melodie maar goed zit, dat is het belangrijkst.”
Er mag dan wel geen verhaal achter Tapes ’N Tapes zitten, toch klinkt de zang van Josh Grier intens en – hoe gek het ook klinkt – persoonlijk. “Ik probeer een gevoel in mijn hoofd te vangen”, zegt hij. “Maar mijn persoonlijke leven hou ik buiten de band. Vrienden en familieleden hoeven niet in mijn teksten te belanden, puur omdat ik nu eenmaal muziek maak. Dat zou ik oneerlijk vinden. Bovendien heb ik genoeg andere rare ideeën in mijn hoofd. En in mijn dagelijks leven hou ik de hoeveelheid drama graag tot het minimum beperkt. En opschrijven dat ik in een stoel een boek zit te lezen, zou vreselijk saai zijn.”
Walk It Off van Tapes ’N Tapes is verschenen op XL/V2.
Normaal, dat is het toverwoord voor Tapes ’N Tapes. De band uit Minneapolis gooide twee jaar geleden hoge ogen met debuutalbum The Loon, dat klonk alsof het in één take opgenomen was. Door de prettige rammelgitaren weerklonken aanstekelijke liedjes als Insistor en Cowbell, die door pers en muziekbloggers omarmd werden. Met het bescheiden succes van dat debuut is de band meer dan tevreden. “Het is zelfs meer dan we verwacht hadden”, zegt drummer Jeremy Hanson. “We wilden gewoon muziek maken, maar we hadden nooit gedacht dat we hier in Amsterdam door mensen geïnterviewd zouden worden. Hooguit in onze thuisstad, of misschien zelfs daar niet. We hebben bescheiden verwachtingen, dan kan het ook niet tegenvallen.”
Voor het tweede album Walk It Off trok Tapes ’N Tapes de studio in met producer David Fridmann, de voormalige bassist van Mercury Rev die ook achter de knoppen zat bij onder meer Clap Your Hands Say Yeah, Weezer, Low en Sleater-Kinney. Fridmann heeft Tapes ’N Tapes een groots geluid aangemeten, met zware drums en intimiderende gitaren, zoals hij dat ook met het tweede Clap Your Hands Say Yeah-album deed.
Aan het geluid van Walk It Off is duidelijk veel aandacht besteed. De teksten hobbelen er een beetje achteraan. “Ik zie mezelf niet als een poëet of een tekstschrijver”, zegt Grier. “Ik schrijf teksten die voor mijzelf zinnig zijn, maar ik realiseer me dat andere mensen er meestal geen touw aan vast kunnen knopen. Mensen mogen erin horen wat ze willen horen.” Met andere woorden: de teksten staan volledig in dienst van de muziek. Sommige worden pas in de studio geschreven. “Soms denk ik: over twee uur wordt mijn zang opgenomen, ik mag wel eens aan mijn tekst beginnen!” Toch heeft drummer Hanson heeft zijn frontman nog nooit terug hoeven sturen met een afgeraffeld stukje broddelwerk. “De teksten kunnen natuurlijk ook allemaal geniaal zijn!”, zegt hij. “Ik vind de manier waarop Josh werkt interessant. Vaak zingt hij in repetities eerst in klanken en vult hij later pas woorden in. Als de melodie maar goed zit, dat is het belangrijkst.”
Er mag dan wel geen verhaal achter Tapes ’N Tapes zitten, toch klinkt de zang van Josh Grier intens en – hoe gek het ook klinkt – persoonlijk. “Ik probeer een gevoel in mijn hoofd te vangen”, zegt hij. “Maar mijn persoonlijke leven hou ik buiten de band. Vrienden en familieleden hoeven niet in mijn teksten te belanden, puur omdat ik nu eenmaal muziek maak. Dat zou ik oneerlijk vinden. Bovendien heb ik genoeg andere rare ideeën in mijn hoofd. En in mijn dagelijks leven hou ik de hoeveelheid drama graag tot het minimum beperkt. En opschrijven dat ik in een stoel een boek zit te lezen, zou vreselijk saai zijn.”
Walk It Off van Tapes ’N Tapes is verschenen op XL/V2.