Zangeres Lovefoxxx van CSS zit nog snel even ansichtkaartjes te schrijven aan een ronde tafel in de hoek van café Het Tolhuis in Amsterdam Noord. De laatste wordt wat afgeraffeld, want de fotograaf van Nieuwe Revu is klaar met het opstellen van zijn apparatuur. CSS is vandaag drie vrouw sterk afgereisd naar Amsterdam om tekst en uitleg te geven over het nieuwe album Donkey. Terwijl de frontvrouw haar kleren nog even netjes schikt, mogen gitaristen Ana Rezende en Carolina Parra het woord voeren.
Het is niet gek dat fotografen vooral Lovefoxxx voor de lens willen hebben, want zij groeide de afgelopen twee jaar uit tot een heus idool. Afgelopen jaar stond ze op nummer 3 in de Cool List, een jaarlijkse verkiezing van de hipste mensen in de alternatieve popmuziek van het Britse blad NME. Die hoge notering dankt ze aan haar guitige glimlach, haar extravagante pakjes, haar energieke podiumpresentatie en natuurlijk aan haar verloving met Klaxons-gitarist Simon Taylor-Davis.
Het moet een grappige ontwikkeling zijn voor die speelse bende uit Sao Paolo. De vijf dames en één heer hebben altijd al een gezonde obsessie gehad voor popsterren. Zo vind je in het CSS fotoblog op Flickr bandleden met Spice World petjes en stond op debuutalbum Cansei De Ser Sexy een liedje over Paris Hilton. Nu hangt Lovefoxxx plotseling zelf aan de muur van tienerslaapkamers. “Simon en Lovefoxxx zaten een keer samen in de Londense metro”, vertelt Ana. “Er zaten wat meisjes verderop te giechelen. Een week later stond er een filmpje van ze op YouTube. Dat is wel even wennen, maar over het algemeen zijn onze fans heel cool. Soms komen ze op straat op ons af, vragen Lovefoxxx een handtekening of willen even op de foto. Maar het is nooit echt vervelend. We staat ook niet in celebrity magazines, dat scheelt.”
“Eigenlijk voelen we ons niet zo beroemd”, zegt Ana. “Maar het is wel anders dan eerst. Toen we in Brazilië woonden, was alles ver weg. We maakten voor de grap een liedje over Paris Hilton, en plotseling ontmoetten we haar in het echt. Haar pr-medewerker stuurt haar alles wat over haar geschreven wordt, dus ze had over ons gelezen en was nieuwsgierig geworden.” “Ze heeft de hele avond staan dansen en na de show hebben we haar ontmoet. Ze was precies zoals op tv”, vertelt Carolina, die een aardige imitatie in huis heeft, inclusief slap handje. “Hiiiiiii! You guys are soooo dope!”
Voor de rest, zo bezweren Ana en Carolina, lijdt CSS geen leven van glitter en glamour. Zo is er niets waar van het verhaal dat op internet verscheen over het verjaardagsfeestje van de dochter van Roman Abramovich. De steenrijke Russische eigenaar van voetbalclub Chelsea zou 185.000 pond neergeteld hebben voor een privéoptreden van de band. Hadden ze best leuk gevonden, zeker voor dat geld. “Het verhaal heeft ook in Braziliaanse kranten gestaan”, vertelt Ana. “Daar waren we niet zo blij mee. In Brazilië worden mensen gekidnapt om geld.” “Zelfs om mooie schoenen”, vult Carolina aan.
CSS had het geld van Abramovich goed kunnen gebruiken, want na twee jaar touren bleef er bar weinig over. Niet omdat de dames avond aan avond hun geld verbrasten met dure flessen champagne en bergen coke, want ondanks hun reputatie zijn de dames geen overdreven feestbeesten. “Voor we in CSS zaten wel, maar nu niet meer”, zegt Ana. “Als we touren is het avond feest. Dus als we vrij hebben, blijven we graag lekker thuis.”
Het geld is ook niet opgemaakt aan dure auto’s of mooie huizen, het is verdwenen in de zakken van een malafide tourmanager. “Hij boekte bijna elke dag shows voor ons. We leefden in een mix van opwinding en vermoeidheid. Aan het eind van de tour was er alleen nog maar vermoeidheid. Alle energie die we nog hadden, bewaarden we voor de show. Daarna gingen we naar bed. Maar op een gegeven moment begon het wel op te vallen. We wisten wat we voor die shows kregen, maar we werden maar niet uitbetaald. Hij is ook best dom, hij had niet eens een masterplan. Zijn naam is Eduardo Huelmos. Zet dat maar in je stuk. We hebben overwogen hem te vermoorden, maar hij is het niet waard om voor naar de gevangenis te moeten. Hij verdient een langzame en pijnlijke dood. Ik ben ervan overtuigd dat die al is ingezet.”
Het incident heeft bijgedragen aan de snelle volwassenwording van CSS. Twee jaar geleden was het favoriete woord van de band nog ‘fuck’. Het debuutalbum klonk als een ongeorganiseerd zooitje, Donkey klinkt wel doordacht. Volwassen, is dat voor een speelse band als CSS eigenlijk een compliment of een belediging? “Een compliment, denk ik”, zegt Ana. “Al hadden we er geen bezwaar tegen dat mensen ons mafketels noemden”, zegt Carolina. “Dat de teksten volwassener zijn geworden en we minder vuile taal gebruiken komt doorat we nu het gewicht van de Engelse taal wat beter kennen. En we hebben een hoop meegemaakt.”
Maar al te serieus neemt CSS zichzelf nog steeds niet. “Ik las laatst een interview met Kim Gordon van Sonic Youth, die zei dat ze zichzelf niet eens als een muzikant ziet. Ze komt uit de punk; je pakt een instrument op en speelt. Zo is het voor ons ook. Ook al kunnen we nu beter spelen dan eerst, we zullen niet ineens allerlei solo’s gaan spelen.” No solo’s, is dat een regel binnen CSS? “Nee, zeker niet”, lacht Ana. “Ik zou best een solo willen spelen, maar ik zou niet weten hoe het moet! Het zou wel leuk zijn, naar het midden van het podium lopen en shine pakken!” “Ik speel wel solo-noten!” zegt Carolina trots. “Eén tegelijk. En die hou ik dan tien minuten aan. Niiiiiiiieeeeeee!”
Donkey van CSS verschijnt 21 juli op Subpop/Konkurrent. CSS speelt zondag 6 juli op 5 Days Off in Paradiso.
Het is niet gek dat fotografen vooral Lovefoxxx voor de lens willen hebben, want zij groeide de afgelopen twee jaar uit tot een heus idool. Afgelopen jaar stond ze op nummer 3 in de Cool List, een jaarlijkse verkiezing van de hipste mensen in de alternatieve popmuziek van het Britse blad NME. Die hoge notering dankt ze aan haar guitige glimlach, haar extravagante pakjes, haar energieke podiumpresentatie en natuurlijk aan haar verloving met Klaxons-gitarist Simon Taylor-Davis.
Het moet een grappige ontwikkeling zijn voor die speelse bende uit Sao Paolo. De vijf dames en één heer hebben altijd al een gezonde obsessie gehad voor popsterren. Zo vind je in het CSS fotoblog op Flickr bandleden met Spice World petjes en stond op debuutalbum Cansei De Ser Sexy een liedje over Paris Hilton. Nu hangt Lovefoxxx plotseling zelf aan de muur van tienerslaapkamers. “Simon en Lovefoxxx zaten een keer samen in de Londense metro”, vertelt Ana. “Er zaten wat meisjes verderop te giechelen. Een week later stond er een filmpje van ze op YouTube. Dat is wel even wennen, maar over het algemeen zijn onze fans heel cool. Soms komen ze op straat op ons af, vragen Lovefoxxx een handtekening of willen even op de foto. Maar het is nooit echt vervelend. We staat ook niet in celebrity magazines, dat scheelt.”
“Eigenlijk voelen we ons niet zo beroemd”, zegt Ana. “Maar het is wel anders dan eerst. Toen we in Brazilië woonden, was alles ver weg. We maakten voor de grap een liedje over Paris Hilton, en plotseling ontmoetten we haar in het echt. Haar pr-medewerker stuurt haar alles wat over haar geschreven wordt, dus ze had over ons gelezen en was nieuwsgierig geworden.” “Ze heeft de hele avond staan dansen en na de show hebben we haar ontmoet. Ze was precies zoals op tv”, vertelt Carolina, die een aardige imitatie in huis heeft, inclusief slap handje. “Hiiiiiii! You guys are soooo dope!”
Voor de rest, zo bezweren Ana en Carolina, lijdt CSS geen leven van glitter en glamour. Zo is er niets waar van het verhaal dat op internet verscheen over het verjaardagsfeestje van de dochter van Roman Abramovich. De steenrijke Russische eigenaar van voetbalclub Chelsea zou 185.000 pond neergeteld hebben voor een privéoptreden van de band. Hadden ze best leuk gevonden, zeker voor dat geld. “Het verhaal heeft ook in Braziliaanse kranten gestaan”, vertelt Ana. “Daar waren we niet zo blij mee. In Brazilië worden mensen gekidnapt om geld.” “Zelfs om mooie schoenen”, vult Carolina aan.
CSS had het geld van Abramovich goed kunnen gebruiken, want na twee jaar touren bleef er bar weinig over. Niet omdat de dames avond aan avond hun geld verbrasten met dure flessen champagne en bergen coke, want ondanks hun reputatie zijn de dames geen overdreven feestbeesten. “Voor we in CSS zaten wel, maar nu niet meer”, zegt Ana. “Als we touren is het avond feest. Dus als we vrij hebben, blijven we graag lekker thuis.”
Het geld is ook niet opgemaakt aan dure auto’s of mooie huizen, het is verdwenen in de zakken van een malafide tourmanager. “Hij boekte bijna elke dag shows voor ons. We leefden in een mix van opwinding en vermoeidheid. Aan het eind van de tour was er alleen nog maar vermoeidheid. Alle energie die we nog hadden, bewaarden we voor de show. Daarna gingen we naar bed. Maar op een gegeven moment begon het wel op te vallen. We wisten wat we voor die shows kregen, maar we werden maar niet uitbetaald. Hij is ook best dom, hij had niet eens een masterplan. Zijn naam is Eduardo Huelmos. Zet dat maar in je stuk. We hebben overwogen hem te vermoorden, maar hij is het niet waard om voor naar de gevangenis te moeten. Hij verdient een langzame en pijnlijke dood. Ik ben ervan overtuigd dat die al is ingezet.”
Het incident heeft bijgedragen aan de snelle volwassenwording van CSS. Twee jaar geleden was het favoriete woord van de band nog ‘fuck’. Het debuutalbum klonk als een ongeorganiseerd zooitje, Donkey klinkt wel doordacht. Volwassen, is dat voor een speelse band als CSS eigenlijk een compliment of een belediging? “Een compliment, denk ik”, zegt Ana. “Al hadden we er geen bezwaar tegen dat mensen ons mafketels noemden”, zegt Carolina. “Dat de teksten volwassener zijn geworden en we minder vuile taal gebruiken komt doorat we nu het gewicht van de Engelse taal wat beter kennen. En we hebben een hoop meegemaakt.”
Maar al te serieus neemt CSS zichzelf nog steeds niet. “Ik las laatst een interview met Kim Gordon van Sonic Youth, die zei dat ze zichzelf niet eens als een muzikant ziet. Ze komt uit de punk; je pakt een instrument op en speelt. Zo is het voor ons ook. Ook al kunnen we nu beter spelen dan eerst, we zullen niet ineens allerlei solo’s gaan spelen.” No solo’s, is dat een regel binnen CSS? “Nee, zeker niet”, lacht Ana. “Ik zou best een solo willen spelen, maar ik zou niet weten hoe het moet! Het zou wel leuk zijn, naar het midden van het podium lopen en shine pakken!” “Ik speel wel solo-noten!” zegt Carolina trots. “Eén tegelijk. En die hou ik dan tien minuten aan. Niiiiiiiieeeeeee!”
Donkey van CSS verschijnt 21 juli op Subpop/Konkurrent. CSS speelt zondag 6 juli op 5 Days Off in Paradiso.