December, maand van tradities. Ballen in de boom, sok aan de open haard en nieuws van Sufjan Stevens. Het mag dan alweer drie jaar geleden zijn dat het Illinoise album uitkwam, in de donkere dagen kunnen we bijna altijd rekenen op de troubadour uit Michigan. Twee kersten geleden verscheen zijn uitgebreide kerstbox, nu verleent hij zijn goedkeuring aan het debuutalbum van The Welcome Wagon.

Nee, er staan geen rendieren op de hoes. Wel een bijbel. Geen Silent Night op de tracklist, wel Hail To The Lord’s Anointed. En Up On A Mountain, een song over Onze eenzame Lieve Heer, die op de hoogste berg gebukt gaat onder de zonden van het mensenras. Strikt genomen is Welcome To The Welcome Wagon geen kerstplaat, maar het scheelt niet veel. Sufjan Stevens maakte de arrangementen en nam het album op, maar de kern van The Welcome Wagon wordt gevormd door dominee Thomas Vito Aiuto en zijn vrouw Monique. Deze Vito Aiuto werd geboren in Stevens’ thuisstaat Michigan, maar leidt op dit moment een gemeente in Williamsburg, New York. Het duo werkt al een paar jaar samen met Stevens.

Er zijn mensen die beweren dat de pastoor en zijn vrouw niet bestaan. Dat Sufjan zelf eigenlijk Thomas Vito Aiuto is en Rosie Thomas zijn echtgenote Monique. De stem van de pastoor lijkt immers sprekend op die van Stevens. De tekening van de voorganger op de albumhoes heeft trekjes van Stevens’ gezicht. En het duo treedt niet op, dus de persfoto’s kunnen prima nep zijn. “Als het eruit ziet als kip, ruikt, smaakt en klinkt als kip, zal het wellicht geen braadpanwelzen zijn”, luidde de bijdrage van de Nederlandse distributeur van The Welcome Wagon aan de discussie. En daar kunnen we het mee doen.

Het zou kunnen dat die hoed en die bijbel het equivalent zijn van een rode muts, een witte baard en een kerstbel. Het is net waar je in wilt geloven. Het zou mooi aansluiten bij het oeuvre van Stevens, dat zo langzamerhand het pure liedjesschrijven ontstijgt. Sufjan Stevens is een verhalenverteller. Tijdens de Seven Swans tour stond hij moederziel alleen op het podium, maar wel met een zelfgetekende kaart van Michigan om elke song plaats en tijd te geven. De eerste Paradiso-stop van de Illinoise-tour was een vrolijk theatraal spektakel, de tweede neigde naar pure kitsch. Stevens met enorme vleugels op zijn rug, zijn vrouwelijke blazerssectie in cheerleader-outfit en het podium vol opblaaskerstmannen. Sufjan Stevens heeft een grote fantasie, en voor een prachtig verhaal over een dominee en zijn vrouw draait hij zijn hand niet om.

Ook het muzikale contrast in The Welcome Wagon past in de ontwikkeling die Stevens de laatste jaren doormaakte. Zijn eerste albums waren klein en breekbaar, Illinoise was bij vlagen uitbundig en groots. De kans was groot dat hij met een nieuwe plaat net zo door zou schieten als op het podium, maar The Welcome Wagon heeft juist een huiselijke soberheid. De liedjes klinken daadwerkelijk alsof ze thuis rond het harmonium zijn ingezongen. Daar omheen vinden we herkenbare arrangementen, waarmee Sufjan Stevens zijn fantasie botviert op de Amerikaanse folktraditie. Meest exemplarisch is Jesus, een cover van The Velvet Underground, waarin de sobere stem van de dominee en een eenvoudige banjo duelleren met een compleet gospelkoor en een grootse blazerssectie.

Fake of niet, The Welcome Wagon is een mooi kerstcadeau. Vroom en liefdevol gezongen, gearrangeerd met een knappe balans tussen exces en klasse. Proost, op het eeuwige leven!

Welcome To The Welcome Wagon verschijnt op Asthmatic Kitty/Konkurrent. Het album is tijdelijk te beluisteren in de Luisterpaal.