Foto's staan onderaan het artikel.

Dylan Hermelyn alias 2000 And One fronst zijn wenkbrauwen. Vier meter links van hem staat Guido Schneider, maar je ziet hem nauwelijks. De Duitse producer is bezig met zijn optreden op het Welcome to the Future festival, maar gaat volledig schuil onder een wit plastic zeil. Hij heeft ook nog een assistent met een paraplu en een geïmproviseerd muurtje achter zich, maar ook dat blijkt niet genoeg om de apparatuur droog te houden. Schneider kan er wel om lachen, 2000 And One nog niet. Hij moet straks. Het hoofdpodium van Welcome to the Future ziet er niet alleen uit als een zon, het is ook alleen voorbereid op mooi weer.

Guido Schneider is een grote meneer in zijn genre, maar 2000 And One is dat ook. Christian Varela en Joey Beltram zijn gekende namen in de techno, maar wij kunnen daar Steve Rachmad, Quince en Counterpart tegenover zetten. Voor de tweede editie leunt Welcome to the Future nog meer op vaderlandse helden dan voorheen. Op elk moment van de dag en op elk podium staan Nederlandse dj’s op het programma. Dat is niet uit gebrek aan buitenlandse toppers, maar omdat de organisatie erin gelooft. Welcome to the Future is als het ware gebouwd rond de nieuwe golf aan met name Amsterdamse dansmuziek. Buitenlandse gasten als Heartthrob (de pretty boy uit de Minus stal), Karotte (die druk is met het filmen van zijn publiek) en Luciano (vlucht gemist, maar wel een mooie afsluiter) lijken haast alleen maar aangetrokken om te laten zien dat onze Hollandse trots gemakkelijk mee kan met de internationale top.

Om dat geloof in eigen kracht te onderstrepen is er dit jaar een vijfde stage toegevoegd, dat The Backyard heet en geheel in het teken staat van de eigen kweek. Halverwege de middag is het tuintje voor het caravanpodium afgeladen voor Rauwkost, dat met een funky set en een spontane uitstraling alle handen omhoog krijgt. Daarna wordt het dankzij het weer en de sterke concurrentie steeds rustiger bij het kleinste podium. Dat is jammer, want nu is maar een man of 30 getuige van een geweldige set van Olene Kadar, een jonge producer uit Friesland. Hij stoeit lekker met zijn hiphopsamples en noteert met voorsprong de meest originele sound van de dag. 

Want dat is duidelijk de achilleshiel. Ja, er gebeurt op dit moment heel veel in Nederland, maar een middagje Welcome to the Future laat zien dat het wel allemaal op anderhalve vierkante meter gebeurt. Van de vijf tenten hebben er vier min of meer hetzelfde karakter. Alleen de technotent heeft een wezenlijk ander - want harder en rauwer - geluid. Dat heeft een voordeel: het festival kent een soort natuurlijke flow. Alsof alle dj’s in dienst van het grote geheel draaien. Maar echte uitschieters zijn er niet veel. De een gebruikt wat meer house-invloeden, de ander speelt met percussie en weer een ander weeft op een wonderlijke manier vocalen door de beats heen, maar daar houdt de variatie op. De basis is en blijft een subtiele vierkwartsmaat. Dan moet je heel wat in huis hebben om je te onderscheiden.

Dat heeft veteraan 2000 And One in elk geval wel. De regen wordt niet meer minder, daar zal hij zich wel bij neergelegd hebben. Want behalve dat heeft niemand een reden om bij het hoofdpodium weg te lopen. Misschien heeft Luciano wel expres een vliegtuigje later genomen, om nog maar eens aan te geven waar het om draait vandaag. Ook 2000 And One schiet niet echt uit zijn slof, maar zijn set is een voorbeeldige mix van ervaring en vooruitgang. Ook Counterpart krijgt een vinkje achter de naam. Het duo houdt er in de technotent een behoorlijk tempo op na en bouwt met ratelende percussie de spanning heel knap tot het uiterste op. En dan hebben we het nog niet eens gehad over Bart Skils, die zijn plek op het Main Stage eenvoudig waarmaakt.

De echte fans voor het hoofdpodium laten zich niet wegjagen. Vanaf achteraan bij de bar schuift een groep van zo’n dertig man langzaam maar vastberaden op naar voren. Boven hun hoofd een stuk plastic van zes vierkante meter. Midden voor het podium staat een jongen met een biertje, een zonnebril en een regenponcho. Hij wijst naar de wolken: you don’t fool me! Echt hard regent het overigens niet. Het is zo’n irritante miezer met flink wat wind. Comfortabel is anders. Eerder op de dag waren smekende blikken naar boven nog voldoende om de wolken in bedwang te houden. Sterker nog, aan het begin van de middag konden de picknickdekentjes nog uit de tas.

Op ongeveer hetzelfde moment dat Guido Schneider vecht met de elementen heeft Marc Houle de zweetdruppels op zijn voorhoofd staan in de kleine circustent verderop. Hij laat de beats langzaam weg zakken, zodat alleen kleine synthgeluidjes overblijven. Zijn publiek weet waar hij naartoe wil - het is ook niet de eerste keer dat hij de truc uithaalt - en gaat voor hem door de knieën, smekend om die beat. Die komt er natuurlijk, iedereen springt op en voor een klein moment stijgt een oorverdovend gejoel op uit de zaal. Dit zijn de momenten waarvoor je het doet als producer. Het moment is voorbij voor je er erg in hebt, en daarmee past deze climax in het verhaal van vandaag. Er wordt niet gestrooid met euforische momenten, maar wie goed oplet vindt ze wel degelijk. Al met al meer dan genoeg te genieten op deze tweede editie van Welcome to the Future. Festivals die een standpunt innemen zijn de allerbeste festivals. Eén verzoek: volgend jaar graag een dakje voor het hoofdpodium. 

3VOOR12 heeft uiteraard ook sets opgenomen op Welcome to the Future. Houd de site in de gaten!