Twee keer rock. Twee keer oudgedienden. Eén keer fantastische nieuwe onaangepaste hiphop.
16 Down is het bloedeigen kind van Marco Hovius. Marco schrijft en arrangeert alles, maakt een plaat, formeert 16 Down-live en die formatie gaat er vandoor. Als de brandweer het liefst. Marco schrijft melodieuze potten volle roomrock met stukken rooie peper. Altijd gestoeld op een basisliedje met moordmelodie zoekt hij uit wat het beste voor zijn geesteskindje is: rammen of beheersen. Met Subtle Movements van de eerste 16 Down-plaat Headrush bleek beheersen een gouden greep, op de nieuwe plaat L.F.O. is rammen het devies, met als ultieme bonker Motorbike. Hovius, Bakker en Van Olst zijn terug op de podia en beleefden in de Club hun VPRO-debuut op de radio. Geslaagd debuut van een prijsvechter zonder ademnood. Want dat is Hovius: gaat nooit neer… geeft nooit op… maakt alle dertien ronden vol. En daar is hij nog lang niet, dus hou je dekking maar hoog.
Over lange adem gesproken. The Apers ronden al tien jaar lang ons landje met hun energieke punkrock. Altijd rechttoe, altijd rechtaan, nooit teveel omwegen en vol van plezier en drank. De nieuwe plaat Re-Animate My Heart is volgens zanger, bassist en voorman Kevin Aper een iets somberder plaat geworden dan de vorige, maar het waarom laat hij zich niet ontfutselen. Laat de plaat het werk maar doen, moet Kevin gedacht hebben en dat dacht ik eigenlijk ook. Een volwassen open productie maakt dat The Apers hun verhaal beter vertellen dan ooit en ook live gaat het gas er weer ouderwets op (met een altijd van oor tot oor glimmende Kelvin ter rechterzijde van Kevin). In het interview vertelt Kevin dat ze nooit met een producer wilden werken omdat ze eigenlijk vonden dat ze zelf de autoriteit op hun muziekgebied waren. Na de samenwerking met ex Travoltas Perry Leenhouts en Vincent Koreman, is zijn conclusie niet meer zo zwart wit. Maar als de Apers spelen, spelen de Apers en dat zal je horen ook. Uniek.
Uniek is de laatste combinatie van de avond zeker. Zwolle meets London. Diepe beats ontmoeten venijnige London City speak. Brandschone jongeman uit keurig Nederland ontmoet vol getatoeëerde levenskenniskunstenaar uit Londen. Wat een ongelooflijke combinatie is dit duo Kubus en Bang Bang. Kubus vanwege de dreiging in de altijd tot in je kloten zoemende beats and bass, Bang Bang vanwege de man en zijn verhaal. Zijn geschiedenis is die van een hele grote groep Engelsen. Onder aan de ladder hangend en al bungelend vechten tot je er scheel van ziet. Of tot je eraan sterft, want dat gebeurt ook maar al te veel en gemakkelijk. Altijd op je hoede om het weinige dat je bezit ook in je bezit te houden en je niet gek te laten maken door die aanhoudende druk.
Het heeft Bang Bang gevorm tot wat hij is: Een tot in z’n gezicht volgehamerde, scherpgeslepen verhalenverteller. Verhalen uit de eerste hand en je schrikt je kapot. Maar hij wil het anders. Het MOET anders maar het besef dat er zoiets zou kunnen bestaan als voorbestemming maakt hem zo razend dat hij zijn eigen self-fulfilling prophecy zou kunnen worden… als hij niet zo slim was. Dat is zijn geluk. Hij heeft het door en vertelt dat verhaal met verve aan een te leeg Desmet. Na twee rockbands van formaat valt een rapper altijd een beetje in het water en is het publiek moe gebeukt ofwel naar huis ofwel te zat om nog te staan. Maar Bang Bang gaat er voor. Hij kan niet anders. 25 februari is de albumpresentatie in de Flexbar te Amsterdam. Tientje erin, en na een optreden met het album Learning Curve er weer uit. Steek er wat van op zou ik zeggen.
16 Down is het bloedeigen kind van Marco Hovius. Marco schrijft en arrangeert alles, maakt een plaat, formeert 16 Down-live en die formatie gaat er vandoor. Als de brandweer het liefst. Marco schrijft melodieuze potten volle roomrock met stukken rooie peper. Altijd gestoeld op een basisliedje met moordmelodie zoekt hij uit wat het beste voor zijn geesteskindje is: rammen of beheersen. Met Subtle Movements van de eerste 16 Down-plaat Headrush bleek beheersen een gouden greep, op de nieuwe plaat L.F.O. is rammen het devies, met als ultieme bonker Motorbike. Hovius, Bakker en Van Olst zijn terug op de podia en beleefden in de Club hun VPRO-debuut op de radio. Geslaagd debuut van een prijsvechter zonder ademnood. Want dat is Hovius: gaat nooit neer… geeft nooit op… maakt alle dertien ronden vol. En daar is hij nog lang niet, dus hou je dekking maar hoog.
Over lange adem gesproken. The Apers ronden al tien jaar lang ons landje met hun energieke punkrock. Altijd rechttoe, altijd rechtaan, nooit teveel omwegen en vol van plezier en drank. De nieuwe plaat Re-Animate My Heart is volgens zanger, bassist en voorman Kevin Aper een iets somberder plaat geworden dan de vorige, maar het waarom laat hij zich niet ontfutselen. Laat de plaat het werk maar doen, moet Kevin gedacht hebben en dat dacht ik eigenlijk ook. Een volwassen open productie maakt dat The Apers hun verhaal beter vertellen dan ooit en ook live gaat het gas er weer ouderwets op (met een altijd van oor tot oor glimmende Kelvin ter rechterzijde van Kevin). In het interview vertelt Kevin dat ze nooit met een producer wilden werken omdat ze eigenlijk vonden dat ze zelf de autoriteit op hun muziekgebied waren. Na de samenwerking met ex Travoltas Perry Leenhouts en Vincent Koreman, is zijn conclusie niet meer zo zwart wit. Maar als de Apers spelen, spelen de Apers en dat zal je horen ook. Uniek.
Uniek is de laatste combinatie van de avond zeker. Zwolle meets London. Diepe beats ontmoeten venijnige London City speak. Brandschone jongeman uit keurig Nederland ontmoet vol getatoeëerde levenskenniskunstenaar uit Londen. Wat een ongelooflijke combinatie is dit duo Kubus en Bang Bang. Kubus vanwege de dreiging in de altijd tot in je kloten zoemende beats and bass, Bang Bang vanwege de man en zijn verhaal. Zijn geschiedenis is die van een hele grote groep Engelsen. Onder aan de ladder hangend en al bungelend vechten tot je er scheel van ziet. Of tot je eraan sterft, want dat gebeurt ook maar al te veel en gemakkelijk. Altijd op je hoede om het weinige dat je bezit ook in je bezit te houden en je niet gek te laten maken door die aanhoudende druk.
Het heeft Bang Bang gevorm tot wat hij is: Een tot in z’n gezicht volgehamerde, scherpgeslepen verhalenverteller. Verhalen uit de eerste hand en je schrikt je kapot. Maar hij wil het anders. Het MOET anders maar het besef dat er zoiets zou kunnen bestaan als voorbestemming maakt hem zo razend dat hij zijn eigen self-fulfilling prophecy zou kunnen worden… als hij niet zo slim was. Dat is zijn geluk. Hij heeft het door en vertelt dat verhaal met verve aan een te leeg Desmet. Na twee rockbands van formaat valt een rapper altijd een beetje in het water en is het publiek moe gebeukt ofwel naar huis ofwel te zat om nog te staan. Maar Bang Bang gaat er voor. Hij kan niet anders. 25 februari is de albumpresentatie in de Flexbar te Amsterdam. Tientje erin, en na een optreden met het album Learning Curve er weer uit. Steek er wat van op zou ik zeggen.