Wie aan een marsmannetje moet uitleggen wat hiphop anno 2005 nou precies is, zal niet gauw Sage Francis als typisch voorbeeld aanhalen. Hiphop is op het moment ‘big business’ en de dure video’s staan bol van dikke auto’s en mooie meiden in gouden bikini’s. Het kan allemaal niet op. Maar Francis opereert niet in deze sector van de markt. Niks bling-bling voor de 27 jarige jongen uit Rhode Island. Ook geen kogelgaten in zijn witte lijf. En ook de kurken kunnen gewoon op de Dom P en de Merlot blijven. Paul ‘Sage’ Francis is van de Blauwe Knoop. Daarnaast is hij ook nog vegetariër. Sage Francis is het boegbeeld van de underground hiphop scene van Amerika. Ooit draaide hij de plaatjes bij poetryslams in het New Yorkse ‘punkmuseum’ CBGB’s. Zijn debuutalbum Personal Journals uit 2002 verscheen op Anticon, een label dat zich richt op ‘andere’ hiphop. A Healthy Distrust, zijn tweede album onder eigen naam –tussentijds verscheen nog Hope van ‘zijn’ Non Prophets- komt uit op Epitaph. Sage Francis was de eerste hiphopper die door het onafhankelijke punkrocklabel werd getekend. Misschien is het grootste bewijs dat Sage Francis heel erg ‘indie’ is, de samenwerking met alt-punt-country-grootheid en Palace-broer Will Oldham. Hij is in het bloedmooie Sea Lion te horen, een nummer dat vreemd genoeg eigenlijk heel erg gangsta klinkt. Maar dan met een vette country-snik. Laat je op A Healthy Distrust niet misleiden door opener The Buzz Kill. Je zou je kunnen afvragen wat er sinds de dagen van Consolidated, het mid-eighties blanke macrobiotische raptrio uit San Francisco, is veranderd. Ook hier een soort big brother stem die Sage introduceert voordat de muziek losbarst. ‘Radio suckers never play this…’, en de eerste uithaal naar multimedia groothandel Clear Channel is een feit. Want Francis toont zich op A Healthy Distrust als een ware anti globalist. Bush is een topic, evenals armoede, godsdienst, wapenhandel, oorlog en drugs. In drie kwartier komt het allemaal aan bod en niemand wordt gespaard. Toch is het vingertje waarmee Francis al het onrecht in de wereld aanwijst niet storend. Muzikaal valt er genoeg te snoepen om continu twee duimen in de lucht te steken. Dance Monkey is een vette partytrack waarop je de komende maanden de dansvloer onveilig kunt maken. Rock en hiphop gingen nog nooit zo goed samen. Jah Didn’t Kill Johnny is een ode aan Johnny Cash. Het lijkt wel alsof Nick Cave en Bob Dylan de handen ineen hebben geslagen om Sage aan een onvergetelijke albumsluiter te helpen. Nogmaals, om een marsmannetje te vertellen over hiphop, kun je beter The Game of 50 Cent uit je kast trekken. De productie van A Healthy Distrust is te vreemd, te rock en te blank. Maar Sage Francis kan rappen als een betonboor en blijft op A Healthy Distrust zijn ondergrondwortels trouw. Het album A Healthy Distrust van Sage Francis is tijdelijk op de luisterpaal te beluisteren.