“Misschien ben ik te naïef geweest. Maar als dit is wat de gemeente wil, dan moet het maar. Ik weet het niet meer. Ik heb ze altijd aangetoond dat het voor dit bedrag niet kan. Toch blijft ze erop aansturen.” Aan het woord is Toine Tax, directeur van poppodium Doornroosje in Nijmegen. Het onderwerp: voortdurend financieel zwaar weer en de manier waarop de gemeente Nijmegen daarmee omgaat. "Terwijl het college de zaal roemt en koestert voor wat ze doet, wil ze niet meer subsidie verstrekken dan 550.000 euro." Volgens onafhankelijk onderzoek van Bureau La Groupe is dat 350.000 euro te weinig. Woensdag bevestigde Tax tegenover 3VOOR12 dat hij opnieuw moet snijden in het personeel van zijn club. De gemeente liet vorige week weten dat ze het gat dat ontstaat door wegvallende subsidie voor medewerkers (de zogenaamde ID-banen) niet zal dichten. Daarmee is de directeur genoodzaakt te doen wat hij in 2003 al aankondigde: keihard doorgaan met reorganiseren. Opnieuw zullen drie medewerkers het veld moeten ruimen. Een ander twistpunt is de nieuwbouw van Doornroosje. Al in 2000 zette Nijmegen vier miljoen euro aan de kant. Volgens Tax en de zijnen was dat zeker zes miljoen te weinig. Dat is inmiddels ook doorgedrongen tot de gemeente. Met als gevolg dat een definitieve beslissing over de nieuwbouw volgens de directeur bewust wordt uitgesteld: “Het lijkt wel of ze wachten op betere tijden. Maar het is de vraag of we dat volhouden als we niet meer subsidie krijgen.” “Ik heb altijd bewust voor gekozen om er niet om heen te draaien. De tactiek om gemeente een lager bedrag voor te spiegelen om vervolgens met tegenvallers op de proppen te moeten komen als de bouw is begonnen vind ik niet oké. Dit soort debacles zijn zo slecht voor onze sector. Dat merk je ook in de discussies met de gemeente. Ze zien popmuziek echt als een zwart gat dat met geen geld te dichten is.” Maar inmiddels twijfelt Tax over zijn koers: “Ze weten hoe het in andere gemeentes is gegaan en toch kiezen ze ervoor. Wel het pand willen bouwen, maar vervolgens niet zorgen voor de exploitatie. Om een paar jaar later de conclusie te trekken dat we elk jaar een groot tekort hebben. Ze vragen gewoon om een Betuwelijn scenario.” Wethouder Hirdes van Cultuur snapt de problemen van Doornroosje wel, maar vindt ook dat de directeur niet zo moet piepen: “Ik weet niks van een Betuwelijn scenario. Dat heeft hij ons nog nooit verteld. Laten we niet vergeten dat we in zware tijden de subsidie voor Doornroosje vorig jaar bijna verdubbeld hebben. Ook kijken we serieus naar de mogelijkheden voor nieuwbouw. Dat doe je alleen als je er in gelooft. We hebben de zaal niet voor niets overeind gehouden.” Hirdes hoopt dat een ‘quick scan’ voor het einde van het jaar duidelijk maakt of nieuwbouw kansrijk is. Behalve bij gemeentes die weigeren hun oogkleppen af te zetten zit het het probleem ook ingebakken in de opbouw van de huidige popsector. “We hebben - mede dankzij de subsidies - jarenlang te weinig over de financien nagedacht en teveel naar de inhoud gekeken. Daardoor is er een hoge standaard neergezet die we nu niet meer los kunnen laten. Maar ik ben er van overtuigd dat het wel moet. De gemeente wil niet betalen om die standaard zo hoog te houden. De mensen die er nu over beslissen, hebben te weinig voeling met de popwereld en kiezen als het erop aan komt nog steeds voor andere culturele zaken. Misschien is dat over twintig jaar anders, maar dit is de realiteit nu. En dus moeten we met minder leren leven.”