Onverstaanbaar goede Flip Kowlier in Club Lek (en Cannibal Ox en Jimmy Barock)

Club Lek verslag 5 december 2001

De door de viering van Sinterklaas maakte Club Lek gisteravond een beetje verloren, lege indruk. Een en ander werd enigszins goed gemaakt door de verschijning van de New Yorkse hiphopcrew Cannibal Ox, de West-Vlaamse liedekens-bakker Flip Kowlier en Jimmy Barock.

Club Lek verslag 5 december 2001

Als er zoiets bestaat als "alt.hiphop", dan zou dat een mooie omschrijving zijn voor wat Vast Aire en Vordul met de fantastische muzikale assistentie van EL-P (uit Company Flow) doen op het debuut THE COLD VEIN. Cannibal Ox schildert in 15 tracks een even deprimerend als fascinerend beeld van het leven in de getto en zij doen dat met zoveel inventiviteit dat je gerust van een meesterwerk kan spreken. De NME noemde het album een What's Going On van de hiphop -en dat lijkt niet overdreven. In het interview kwamen de jongens ook flink enthousiast voor de dag, maar helaas maakte hun set niet echt waar wat het album leek te beloven. Van de zuigende, dreigende en beklemmende sfeer die de plaat kenmerkte was weinig sprake. Alleen in het nummer Iron Galaxy begon er een beetje glans en cadans in de raps van Cannibal Ox te verschijnen. Moet nog groeien, houden we het maar op. Daarna was het de beurt aan Flip Kowlier, die u kunt kennen als een van de mannen achter de Vlaamse hiphoppers 't Hof van Commerce. Daarna zat hij in de rockband My Velma, waarmee hij een cd opnam, die flopte. Nu is er onlangs een solo-cd van Flip Kowlier verschenen, waarop hij in het West-Vlaams liedjes zingt over zijn maten, over mensen die een welgemeende fuck you verdienen, over een jongen die zijn ouders vertelt dat jij van mannen houdt en over de vreemde hijgerige wereld van de popmuziek. "Ocharme Ik" heet die plaat en het is een klein West-Vlaams meesterwerk. Muzikaal gaat het heerlijk alle kanten op, van country tot pop, beatlesque deunen, reggae, grunge en fanfare, en zelfs een punknummer ontbreekt niet. Tekstueel is het allemaal wat moeilijker maar des te mysterieuzer te doorgronden. In het interview sprak Flip gelukkig zeer fijn Nederlands, zodat ons toch zeer veel duidelijk werd over zijn beweegredenen. Met zijn perfect geoliede band speelde hij daarna een onverstaanbaar goede set, waarvan met name "Welgemeende (Fuck You)" zeer duidelijk overkwam. Een act waar vele Nederlandstalige acts zich aan zouden kunnen optrekken. Nu nog een West-Vlaams woordenboek! Jimmy Barock is een trio uit Groningen. Uit de noordelijke RockCity bereikten ons goede verhalen over dit emo-core gezelschap dat vooralsnog geen platencontract heeft, maar wel een kleine loyale fanbase. De waren dan ook allemaal opgedraafd om Jimmy Barock aan het werk te zien. Na een schuchter (zenuwen?) verlopen interview betrad JB het podium en gaf een portie geconcentreerde en redelijk strakke emo-core ten gehore. Wellicht waren de jongens een beetje overgeconcentreerd want de vonk wilde helaas niet echt overslaan. Dat kan ook met het songmateriaal te maken hebben, dat best wat beter kan. Maar toch een pluim voor deze debutanten. We wachten op de full-length met een minstens 2 knallers van emo-hits erop.