Het gebeurt zo vaak, dat Nijmegen ambitieuze bands en muzikanten verliest aan de Randstad: Cas, Teun en Bram van Go Back To The Zoo verhuisden net als Otto Wichers (Lucky Fonz III) naar de hoofdstad, Roos Rebergen (Roosbeef) verkaste van Duiven naar Utrecht (en woont inmiddels in Antwerpen). Janne Schra doet precies het tegenovergestelde: voor de liefde verhuisde ze het afgelopen jaar vanuit Amsterdam richting het oosten. Sinds 1 april 2012 ("en dat is geen grap") woont ze met Torre Florim, frontman van De Staat, in een buitenwijk in Nijmegen. "Het bevalt heel goed", vertelt ze zittend op het terras van theater en filmhuis LUX - waar ze op zaterdag 15 september haar eerste try-out zal geven. "Ik word er veel rustiger van en kan me beter concentreren op mijn werk: muziek maken en schilderen. Ik ben geboren en getogen in Huizen, daar gebeurt he-le-maal niks. Zo ben ik ooit wel met muziek begonnen. Om in je eigen ei te kruipen, in je eigen wereldje te kunnen belanden, heb je rust nodig."
Janne Schra: "Ik durf nu chagrijnig op een podium te staan"
De zangeres herontdekte zichzelf, verhuisde naar Nijmegen en solliciteert nu naar een straatnaam
Voor de liefde verhuisde ze naar Nijmegen en ondertussen ontdekte ze "De Nieuwe... Janne Schra". Nu komen er een theatertour onder dezelfde naam, en een EP waarop de zangeres, die ooit furore maakte met Room Eleven en Schradinova, folk- en countryinvloeden de kans geeft. Niet té traditioneel, maar op z'n Zweeds; met kraakjes, grappige restgeluiden en een leger aan drummers. Ondertussen schudt ze de jazz en het verleden van zich af: "Ik ben trots op wat we hebben bereikt met Room Eleven, maar tegelijkertijd... tegelijkertijd ben ik nog nooit zo ongelukkig geweest als toen."
De mooiste liedjes
Tijdens de theatertour "De Nieuwe... Janne Schra" zal de zangeres niet met een normáál bandje spelen, maar in een uitgeklede nieuwe bezetting, met het Red Limo-strijkkwartet (dat ook bij The Kyteman Orchestra meespeelt), gitarist Jurgen Burdorf en percussionist Gijs Anders van Straalen. Naast nieuwe nummers speelt ze nog altijd werk van Room Eleven en Schradinova, maar met een stuk minder jazz, en een flinke scheut folk. "Joni Mitchell was een van de eerste zangeressen die me écht heeft geraakt. Jazz heb ik wel een tijdje gevolgd, maar dat wist me nooit op zo'n manier te ontroeren. Het blijft toch... iets kunstmatigs hebben als je zo gaat soleren of iets heel tegendraads speelt. Hoe virtuozer, hoe minder je bij het liedje zit, en hoe minder je raakt. De liedjes die maar twee of drie akkoorden hebben, vind ik vaak de mooiste."
Een leger aan Zweden
Tegelijkertijd met de start van de theatertour verschijnt een EP vol nieuw werk, opgenomen met de Zweedse producer Tobias Fröberg. Aanvankelijk zou er al een volledig album worden uitgebracht, de release daarvan is nu uitgesteld tot januari. "Dat is een betere timing", denkt platenmaatschappij Universal. "Hij is helemaal af, dus voor mij is het prima als de plaat nu uitkomt. Maar je hoort mij niet klagen, hoor: alles in één keer is nogal heftig, én een nieuwe theatertour, én een nieuwe plaat. Dan zou het ook kunnen gaan voelen als een last."