Lustmord zuigt publiek mee in het zwarte gat van zijn onderbewustzijn

Donkere ambient met onheilspellende visuals laat aanwezigen overdonderd achter

Maarten de Waal ,

Een klein maar fanatiek deel van de Incubate-bezoekers zal niet lang hoeven na te denken wanneer je ze vraagt voor welke act ze gekomen zijn – voor de liefhebber van duistere elektronica is het bijwonen van een optreden van Lustmord niet minder dan de ultieme natte droom, het soort van nachtmerrie waar je nooit meer uit wilt ontwaken.

Donkere ambient met onheilspellende visuals laat aanwezigen overdonderd achter

Een klein maar fanatiek deel van de Incubate-bezoekers zal niet lang hoeven na te denken wanneer je ze vraagt voor welke act ze gekomen zijn  – voor de liefhebber van duistere elektronica is het bijwonen van een optreden van Lustmord niet minder dan de ultieme natte droom, het soort van nachtmerrie waar je nooit meer uit wilt ontwaken. De man (in het gewone leven luisterend naar de alledaagse naam Brian Williams) is al sinds 1980 met zijn donderende dronemuziek in de weer, maar dit is de eerste keer dat hij in Nederland te bewonderen is. De verwachtingen zijn dus zeer hooggespannen, en dan is het altijd maar de vraag of ze ook daadwerkelijk ingelost worden. Wanneer het zaallicht dooft, wordt de kleine, bebrilde kale man in elk geval alvast begroet met een daverend applaus.

CONCERT
Lustmord, Dommelsch Zaal 013, zondag 18 september

MUZIEK
Donker, laag, donkerder, lager, dreunend tot je stoeltje ervan trilt.  De overweldigende trillingen die door de man achter de laptop geproduceerd worden zijn echter niet het enige wat van belang is bij een dergelijk optreden:  Minstens even belangrijk voor de ervaring van deze act in de aardedonkere zaal (de fotograaf zal een lastige klus hebben gehad) zijn de indrukwekkende beelden die op het grote scherm achter het mannetje geprojecteerd worden. Vaak verzorgt hij die zelf, maar in de ‘aftiteling’ aan het einde van het optreden zien we dat hij voor deze gelegenheid ook andere mensen heeft ingeschakeld. Hoe dit ook zij, het beeldmateriaal is zeker imponerend, met een sterke voorkeur voor projecties van grote, lege ruimtes die de toeschouwer als het ware in zich op lijken te willen nemen, en vluchtige substanties zoals veranderende wolkenmassa’s, vuur en rook, alsmede doorzichtige creaturen die bij de geringste aanraking uit elkaar lijken te kunnen spatten. Een voortdurend terugkerend beeld is ook een of andere astrologische (?) cirkelfiguur met daarop wat Hebreeuwse tekens en langs de rand een tekst in het Latijn, die in vertaling (we hebben het opgezocht) zoiets betekent als: ‘Wijsheid en deugd zijn in dit huis, en de kennis van alle dingen blijft voor eeuwig  bij hem’. Dat u het maar weet.

PLUS
Het effect van bovengenoemde muziek in combinatie met de beelden is een overweldigend gevoel van leegte van de nachtelijk-baarmoederlijke soort. Een impressie van het Niets voor aanvang van de tijd. Om die indruk goed mee te krijgen, moet je natuurlijk wel aandachtig luisteren en je bek houden, maar dat doen de meeste aanwezigen gelukkig ook.

MIN
Het begint bijna een gewoonte te worden van artiesten bij Incubate, maar ook deze man maakt niet ten volle gebruik van de speelduur die hem ter beschikking is gesteld. Na een uurtje houdt hij het al voor gezien, terwijl er anderhalf uur voor zijn optreden stond. En dat is jammer, want zo vaak krijgt men niet de kans deze man aan het werk te zien. Daarbij kan zo’n optreden voor de echte liefhebber niet lang genoeg duren.

CONCLUSIE
Hail to the God of emptiness…

CIJFER
8.5