DTRH17: Bear's Den is Foreigner in houthakkersblouse

Hebben we Bear's Den aan Fleet Foxes te danken? Nadat de Down The Rabbit Hole headliner van morgen de folk weer helemaal fähig maakte, volgden vele neofolkbands in hun kielzog. Bear's Den was er eentje van, mét banjo en tokkelgitaartjes, maar zonder Mumfords' misselijkmakende vrolijkheid. Aan het begin van hun carrière, op Eurosonic 2014, maakte frontman Andrew Davie nog zijn excuses voor de "deprimerende" liedjes.

Kijk hier 45 minuten van de show terug.

Inmiddels hebben Fleet Foxes en Mumford de banjo de deur uit gedaan, en - toeval of niet - Bear's Den ook. In plaats daarvan zijn de stadiondrums nog een tandje bij gezet, en is het muzikale kompas richting de 80ies gedraaid. Ze lijken er zelf in elk geval een stuk vrolijker van geworden. Met constante meerstemmige vocalen en een zacht bedje synths mikt Bear's Den 2.0 duidelijk op een sound als The War On Drugs. Op de beste momenten komen ze daar aardig in de buurt, maar eigenlijk klinkt het vooral als Foreigner in houthakkersoverhemd. Het is glad, sentimenteel, serieus en totaal voorspelbaar. Boem doet de drummer, en de zaallichten gaan aan. Nog een boem, gevolgd door een gevoelig gezongen zin. Meeklapmomentje. Aanzwellende synths en rollende drums. Oeh's en aah's. En dan als climax de zes zacht bebaarde koppies bij elkaar voor een knikkebollend muzikaal freakmomentje.

Zelfs het praatje is voorgeprogrammeerd: “We have some bad news.” Oh ja joh? “The bad news is this is going to be our last song.” Aaaaahhh, doet het publiek. Het nieuwe Bear's Den is gemaakt voor een groot stadion. Of de Ikea. Of een emotionele scène van Gilmore Girls.

HET MOMENT:
In 2015 was de banjo onontkoombaar, nu mis je hem bijna. Of wacht... Ja hoor, daar is ie gewoon. En meteen is het bal: de oudjes in de setlijst krijgen veruit de meeste respons. Meeklappen, uit volle borst zingen. De banjo is back en het bal is aan.

Volg Down the Rabbit Hole op de voet met onze livestream, alle video-opnames en het dossier.