BKS17: Iguana Death Cult is de energieshot die je nodig hebt

Het is vroeg voor een laatste festivaldag. Maar deze Rotterdamse garagerockers laten zich niet door het tijdstip beteugelen. Heb publiek bij aanvang wel. De meesten liggen hoogstwaarschijnlijk nog in hun tent het campingzand uit hun ogen te wrijven. Balen voor ze. Zij missen mooi het eerste feestje van de dag.

Iguana Death Cult heeft de laatste paar jaar een flinke groeispurt doorgemaakt. Eerder waren ze al support act voor onder ander Together Pangea en King Gizzard and the Lizard Wizard, en nu hebben de mannen eindelijk een debuutplaat – The First Stirrings of Hideous Insect Life - op zak, waarmee ze een voltallige festivalshow kunnen neerzetten. Die plek op Stage Five is dan ook meer dan verdiend.

De energie van de band komt aan als een flinke shot dubbele espresso met een scheut rum erin. En dat lijkt de band ook in hun mik te hebben gegooid. 'De volgende is een oud-Hollandse meezinger,' roept frontman Jeroen Reek, waarna 'Can Of Worms’ wordt ingestart. Een nummer dat als een energiebol de tent in wordt gesmeten met een heerlijk ‘meezingbaar’ refrein waar Reek en zijn gitarist Tobias Opschoor om beurten in de microfoon gillen alsof hun leven ervan afhangt. Of je Iguana nou neerzet op een vroege festivalochtend, of ’s nachts in een donker hol met een beschonken publiek, het maakt ze geen moer uit. Ze geven zich altijd voor de volle honderd procent.

HET MOMENT:
Cultleider Reek raast continue als een bezetene over het podium. Soms staat hij even stil om wat op adem te komen, hijgend met z’n tong uit de waffel als een overenthousiaste puppy. Aan het eind staat Stage Five wat voller met publiek dat de orders van de frontman gewillig opvolgt. Het verzoek of we even een gigantische pit willen bouwen. Eh, Jeroen, is het daar niet wat vroeg vo… . Al na de eerste akkoorden van het laatste nummer wordt er flink gebeukt in de tent. Nooit te vroeg voor een moshpit.

Volg Best Kept Secret op de voet met onze livestream en het dossier.