PP25: Elephant vult de indiehartjes met virtuositeit
En serveert de mooist ingekleurde gitaarliedjes
Elephant is de ultieme zondagsband om het pluis uit de ogen te verdrijven. Deden ze vorige week nog als opener op Best Kept Secret, en ook op Pinkpop soundtracken ze met hun voortkabbelende indieliedjes het rustig ontwaken van de laatste dag.
Ondanks dat het zwaartepunt van de Pinkpopzondag op de gitaren ligt, kun je wel stellen dat een paar van de beste gitaarpartijen van de dag van de Rotterdammers komen. Neem ‘Calling’, waarin Bas Vosselman zonder moeite een van de fijnste solo's van het weekend uit zijn mouw schudt. En zo zit de set, onder de lome middagzon, vol prachtig ingekleurde songs, waarbij ieder bandlid op zijn of haar eigen manier een kleur aan het geheel toevoegt. Geonne Hartman, sinds deze tour bij de band, neemt ‘You Wanted the Same’ voor haar rekening, en tijdens ‘Real Love’ mag Michael Broekhuizen zowel vocaal als op gitaar schitteren.
Daarin schuilt de kracht van Elephant: eenheid. De band is volledig op elkaar ingespeeld, met voortdurend oog voor detail - alles draait om de timing van drummer Kaj van Driel, het fundament waar de rest op voortbouwt. Wie het niet kan bekoren, is inmiddels al doorgelopen. Maar degenen die blijven, worden met een flinke slinger de indiewereld ingegooid.
HET MOMENT:
Real recognize real, toch? Daar is Pablo van de Poel, gitaargod van DeWolff en natuurlijk vaste producer van de band, die tijdens 'Bird's Eye View' ook zijn gitaar laat huilen. Het is hun beste liedje, en hij geeft het nog nét dat beetje extra vuur.