PP25: Battlesnake tovert magische moshpit uit de hoge hoed
…en heel wat manische grijnzen op de gezichten
Oké, wat hebben we hier als de opener van Stage 4? Vijf gasten in kerkelijke gewaden. Een Flying-V en een druipsnor. Een keytar. Een man die de bijbel erbij pakt, maar begint te ratelen over een een soort robot-messias. Ah ok. BattleSnake uit Australië komt uit net even een andere reptielenfamilie dan King Gizzard, maar eigenlijk is Battlesnake nóg meer lizard wizard. Snap je? Meer heavy metal, met een nodige scheut theater. ‘I am the vomit!!!’, spuwt de voorganger, zijn slangentong onmenselijk ver uit zijn mond.
Zouden deze dudes elkaar hebben leren kennen in de lokale Warhammer-community? Of toch tijdens een Twitch-sessie World of Warcraft? Het universum is in ieder geval een beetje verwarrend: ok, dus jullie brullen over draken, tovenaars en koningen, maar ook over een soort mechanische Jezus in een postapocalyptische Mad Max toekomst, en een kerkelijke gemeenschap die hem te grazen wil nemen? Daarvoor moeten we misschien een close-reading doen van hun net verschenen album Dawn of the Exultants and the Hunt for the Shepherd…
Maar misschien kun je beter niet te lang nadenken bij deze gimmick-act, zeker niet in deze hitte. Die twee geweldige gitaristen laten hun fretboards wel ontvlammen. Het wordt nog geen DragonForce, maar ze spelen wel degelijk dubbele gitaarsolo’s op de snelheid van Max Verstappen. Ook mooi hoe de zanger jumpkicks over het hoofd van de bassist doet.
HET MOMENT:
Het einde nadert, de toetsenist heeft alleen nog een minuscuul onderbroekje aan, en de gitarist op z’n schouders. Zo heeft hij een sprintje getrokken tot middenin de kolkende mensenmassa. Hocus pocus pilatus pas, ik wou dat er hier een circle pit was! Niemand die hier zonder grijns vertrekt.