De oldschool ziel van Ogazón: 'Ego's opzij!' De oldschool ziel van Ogazón: 'Ego's opzij!'

Nathalie Ogazón (31) is een beetje moe. De Spaans-Luxemburgse dj heeft een intens weekend achter de rug: vrijdagnacht een clubgig in Parijs, de dag erna door naar België, en zondagnacht (of eigenlijk: maandagmorgen) stond ze alweer in de Panorama Bar, als closer van de iconische bovenzaal van Berghain. Echt een high-profile gig, zo’n closer, ze had een duizelingwekkende 175 (!) platen mee om alle kanten op te kunnen ('en drie vrienden om mijn tassen te tillen'), en achter de draaitafels klikte het allemaal: ‘Die zeven-en-een-halve uur vlogen voorbij!’

Oh ja, en tussendoor speelde de Spaans-Luxemburgse dj ook nog op Tomorrowland, als ‘de enige vinyl-dj van het weekend’ (het weekend erna was dat Dimitri Vegas, of all people). Dat festival is echt ‘something else’, grinnikt ze: zestien podia, de meest overweldigende stagedesigns ooit met opblaasbare podiumdelen en pyrotechniek, allerlei AAA EDM-supersterren waar ze nog nooit van had gehoord. Had ze opeens een cameraploeg van de Luxemburgse RTL aan haar broek, die een item wilden maken over ‘de eerste Luxemburgse dj op Tomorrowland ooit' (en was het nou altijd al haar droom om hier te staan?). Echt een circus natuurlijk, maar alleen al die Michelinsterrenchef in de artist village maakte het al een geweldige, ietwat absurdistische ervaring. ‘En als ik een van de allergrootste festivals ter wereld kan spelen, met mijn sound? Tja, why not?’

Om maar te zeggen: Ogazón is in zwang. Al sinds februari heeft ze geen weekend vrij, iedere week reist ze kriskras door Europa en tikte alleen al in juli heel wat high-profile gigs af: van haar thuisbasis Berghain tot het Londense instituut Fabric, van de prestigieuze Italiaanse festivals Kappa Futur en Polifonic tot aan Tomorrowland, en ook in Nederland is ze een graag geziene gast. Best bijzonder, want in vergelijking met de meeste doorbraak-dj’s van het moment is Ogazón’s mentaliteit verfrissend olschool. Ze heeft geen-in-your-face social media presence, draait exclusief vinyl, en in een wereld waarin de dansvloer wordt gedomineerd door grootste breaks, drops en handjes-in-de-lucht-momenten, is haar sound een verademing: tijdloze house en techno, waarin de groove centraal staat. 

Aanstaande vrijdag draait Ogazón op de Selectorsstage van Dekmantel, en da’s precies het type gig waar ze op aanslaat: eens geen festivalknaluurtje, maar drie uur de tijd om eens lekker door te rollen, diep te draaien, en haar meest gekoesterde platen uit haar buidel te grissen. ‘Zo exciting!’

Tekst gaat door onder de video...

Het grappige: die smaak vormde Ogazón in Amsterdam. Dat zat zo: ze groeide op in het piepkleine graafschap Luxemburg, verhuisde in 2014 als achttienjarige naar Amsterdam voor de Hotelschool. En daar rolde ze al snel het nachtleven in.

Dat begon natuurlijk bij de Chicago Social Club en het Leidesplein, de typische studentenplekken, maar de piepjonge Ogazón raakte al snel aangestoken met het house- en technovirus, Lachend: ‘We gingen letterlijk overal heen waar we konden: Black Box Wednesday bij Studio 80, whatever er donderdag te doen was, vanaf het moment dat ik Trouw ontdekte ben ik IEDER weekend gegaan tot de sluiting. Ik weet nog dat ik Sandrien voor het eerst zag bij Imprint, een Trouwfeest met Ben Sims. Haar attitude, hoe ze communiceerde met het publiek, dat maakte zoveel indruk.’

In die tijd begon ze zelf platen te verzamelen: veelal minimal house, zoals ze die ook hoorde bij VBX, SlapFunk en de afterhoursfeesten van Breakfast Club bij de krustige broedplaats Cruquiusgilde, waar je heenging als alle andere feestjes opgehouden waren maar je toch nog wilde doordansen, ver voorbij het ochtendgloren. Ze bleef plakken tot de vloer werd aangeveegd, in foto’s uit die tijd staat ze ALTIJD vooraan. ‘Die afterhoursscene heeft een grote impact op me gehad, ook muzikaal: die sexy, doorrollende laten-we-het-feest-op-gang-houden-vibe, echt zalig vond ik het. Mijn eerste gigs waren afters, afters, afters. Ik kwam aanzetten met een tas vol vinyl en speelde gewoon dóór.’ En dan waren er nog de maandelijkse excursies naar Berlijn. ‘Met de Flixbus. Spullen in een kluisje bij Ostbahnhof, naar Berghain en weer terug, ik heb het ontelbare keren gedaan.’ Toen al droomde ze ervan ooit in de Panorama Bar te spelen. Ze begon zelfs speciaal platen te sparen, die ze nergens anders draaide.

Na een tijdje aangiggen in Nederland besloot ze in 2020 de sprong te wagen en verhuisde naar Berlijn. Het idee: beetje socializen, beetje netwerken, die dj-carrière van de grond krijgen terwijl ze daar werkte als software developer. Maar ja, covid. Ze deed wel een HÖR-set, die veel views pakte. 'En toen de wereld weer openging, werd ik benaderd door een agentschap, kleine festivalletjes en gigs.’ En al snel werd haar droom werkelijkheid: haar allereerste invite voor de Panorama Bar, via housetrio ItaloJohnson. ‘Ik was zo nerveus, heb twee weken niet gegeten, maar het was heel speciaal: de zaal stond vol met vrienden, ook uit Nederland.' 

En zo geschiedde: Ogazón werd een tweede keer teruggevraagd, een derde. Ondertussen is ze een onofficiële resident die met tien gigs per jaar ieder slot en iedere spot in de club al aandeed, van de Panorama Bar tot Berghain zelf en de tuin, van closers tot afsluiters en alles ertussenin. Een eye-opener: laatst stond ze als enige vrouw op Snax, het men-only sexfeest van de club, en dat was precies zo intens als je denkt. Haar eerste set in de technozaal voelde ook als een ‘overwinning’. En dan was er nog die allereerste closer bij de Panorama Bar. 'Ik weet nog dat ik een Villalobosplaat oplegde, die ik al jaren daar wilde draaien. Ik keek op, zag iedereen glimlachen. Ik moest lachen én huilen tegelijk.’

Zo’n residentie is bovendien waanzinnig leerzaam, bezweert ze: je leert je als dj aanpassen aan iedere situatie. Het idee: het draait niet om de dj, die staat altijd in dienst van de avond, de crowd en de programmeringslijn. Maar die mentaliteit is niet meer vanzelfsprekend in het social mediatijdperk, zeker niet sinds covid, verzucht ze. Onervaren dj’s gingen drie keer over de kop via social media, kregen primetime slots in de clubs, maar… kenden de etiquetten van de club eigenlijk niet? ‘Het werd een show: wie speelt er harder, sneller, knallender.' En dat snapt ze wel, maar: ‘Het is geen festival, waar je anderhalf uur je dingetje doet en knalplaten draait voor Instagram, als club-dj heb je een verantwoordelijkheid om een brug te slaan tussen verschillende tijdsslots. Ego’s opzij, denk aan de crowd. Laatst opende iemand de Panorama Bar op 132 bpm, en dan denk ik: rustig! We moeten nog 28 uur!’

Tekst gaat door onder de foto...

En eerlijk, soms verlangt Ogazón best naar de tijden waarin Berghain-huisvrienden als Marcel Dettmann en Ryan Elliott doorbraken. Toen dj’s nog geen influencers hoefden te zijn, met een social media-content-planning op het uur, en na ieder weekend verplichte recapposts vol met selfies, dezelfde 20-seconden-snippets van whatever banger op dat moment trendy is, en het verplichte *oh my god you guys what was that best gig ever?!?!?!*. Niet dat ze het veroordeelt, ‘iedereen moet doen wat voor hen werkt.’ Maar dat spelletje wil ze zelf niet meespelen. ‘Als ik promoters kan helpen om een event te pushen? Dan doe ik dat graag, dat is teamwork. Maar dat ‘Kijk naar mij, mij, mij!’-stuk, daar loop ik met een grote boog omheen. Ik ben geen model, geen influencer, ik wil mijn platform inzetten voor de muziek. That’s it.’

Dat kun je nostalgie noemen, maar... de dansvloer IS toch ook leuker zonder social media, zonder telefoons? Kun je de vibe van de club überhaupt vangen in een korte video? Neem bijvoorbeeld Waking Life, zegt ze, een zes-dagen-durend dancefestival in Portugal, waar een wat vrijere, hippie-esque (en vooral: zwaar psychedelische) sfeer hangt, en festivalgangers elkaar een beetje monitoren: niet te veel op je telefoon zitten, he? ‘De vibe van dat festival is zo speciaal: dj’s staan niet verhogingen, ravers dansen met elkaar, leven in het moment en denken geen moment: shit, dit MOET ik vastleggen om aan anderen te laten zien dat ik er ben. Nee, ze zijn daar! Het mooiste: als je er niet was, zul je alleen van anderen hóren hoe geweldig het was. Daar zit voor mij de magie in: het mysterie. Daar kunnen we wel wat meer van gebruiken.’

Ogazón draait op vrijdag 1 augustus van 20:00 tot 23:00 bij de Selectorsstage van Dekmantel. Die nacht speelt ze op de Dekmantel x IsBurning afterparty bij Lofi, later deze zomer op Dekmantel Selectors (21 t/m 25 augustus).