Florence + The Machine – Everybody Scream
barokpop | rauw | ontladend | idles en the national
Everybody Scream verschijnt met zijn treffende titel precies op tijd voor Halloween. Na een ernstige gezondheidscrisis (een spoedoperatie redde haar leven) keert de Britse zangeres Florence Welch terug met een album dat hoorbaar uit de diepte komt. Florence + The Machine maakt sinds de debuutplaat Lungs meeslepende barokpop vol drums en harpen. Mark Bowen, gitaarwizard van IDLES, en Aaron Dessner van The National produceerden Everybody Scream vrijwel helemaal, en Mitski schreef mee met het openingsnummer. Daardoor klinkt dit zesde album nog steeds groots, vol dramatische uithalen en cinematische explosies, maar klinkt Florence ook minder mythisch en menselijker. In ‘One of the Greats’ klinkt dat het scherpst: ‘I crawled up from under the earth / Broken nails and coughing dirt / Spitting out my songs so you could sing along.’ Even later richt ze haar pijlen op de industrie zelf, met de bijtende sneer: ‘It must be nice to be a man and make boring music just because you can.’ De storm lijkt te zijn gaan liggen met de slottrack ‘And Love’, een kalm einde na het bezwerende schouwspel dat ze neerzet.