Album van de Week (41): Big Thief
De aardse tegenhanger van het kosmische U.F.O.F. en de dualiteit der dingen
‘Hand me that cable / Plug into anything / I am unstable / Rock and sing‚ rock and sing’ nodigt Adrianne Lenker ons uit op de troostende openingstrack van Two Hands. Big Thief's show op Best Kept Secret staat op nummer twee van onze lijst van beste festivals van deze zomer: een show zonder fratsen, outfits of lichten, maar pure liedjes in een setting waarin de bandleden superdicht op elkaar staan. Het vijfde studioalbum van de folkband uit Brooklyn heeft dezelfde intieme sfeer, maar onderscheidt zich door meer dan ooit het schrijven van muziek als zoektocht naar de connecties tussen individuen, empathie en zingeving te benadrukken.
Om het doel van Two Hands te begrijpen moeten we terug naar hun vorige plaat. U.F.O.F. gaat over de buitenaardse, zweverige, spirituele kant van het leven, en laat de mens een nietig onderdeel van de kosmosmachine lijken. Volgens frontvrouw Lenker is die nieuwsgierigheid naar het buitenaardse eigenlijk een nieuwsgierigheid is naar wat ons mens maakt. Daarom was het maken van deel twee, Two Hands - de aardse tegenhanger – onvermijdelijk. De studio in een schuur in de bossen die voor U.F.O.F. diende werd ingeruild voor de gescheurde grond van de woestijn rondom El Paso, waar deze vijfde plaat werd geboren. De twee albums moesten de dualiteit van alles wat er is en niet is uitbeelden: macro en micro, spiritualiteit tegenover materie, de kosmos tegenover het lichaam.
Mens-zijn, dus. Voor Big Thief is puurheid daarin belangrijker dan perfectie. Geen overgeproduceerde tracks, maar een tere, soms brekende stem van Lenker en verhalen over echte mensen, waarin die dualiteit van het leven weer benadrukt wordt. Op ‘Forgotten Eyes’ bijvoorbeeld, een introspectief nummer waarin Lenker onderstreept hoe belangrijk het is om voor iedereen te zorgen, maar daarnaast ook haar eigen tekortschieten daarin: ‘The poison is killing them / but then so am I / as I turn away’. Of het onderwerp interne genderdualiteit in 'Cut My Hair' ('Talk to the boy in me / he's there'). Klapstuk 'Not' is dan weer vrij eenzijdig (er zijn heel veel dingen 'niet'), maar voel je door Lenkers expressie van wanhoop tot in je tenen.