Genomineerd voor de 3voor12 Award: Meetsysteem

Mooie muziek is al even tijdsgebonden als tijdloos, specifiek én universeel. De albums die dit jaar opvielen, vonden hun evenwicht op die prille balans. Niet voor niets voelde het alsof allerlei platen precies de tijdsgeest van de pandemie vingen, en dat terwijl ze al ver ervóór waren geschreven. De frustratie met de zittende macht, de machteloosheid, het gevoel dat er zoveel aan de hand is dat je hoofd ervan begint te tollen. Al die gevoelens sluimerden allang, maar de afgelopen anderhalf jaar voerden ze opeens te boventoon. Want tja, shit hit the fan. In die context kreeg Cr:GO van Ricky Cherim alias Meetsysteem opeens een dubbele lading, als een onbedoeld tijdsdocument.

Maar goed, da’s een onbedoeld bijeffect van liedjes schrijven over De Problemen van de wereld.  Luister maar naar ‘Je Wist Het Al’, de openingstrack van het album. Daarop wijst-ie met beschuldigende vinger naar de zittende macht, die bewust destructief beleid in stand houden, zoals klimaatbeleid. Waarom doe je niets? Je zag het toch al van verre aankomen?, vraagt-ie. Ook andere liedjes gaan over de problemen van de wereld, zoals op ‘Sidda’ en de opmars van extreem-rechts op ‘L.I.W.W.W.’. Dat maatschappijkritische zag je nog niet per se aankomen op zijn debuutalbum Geen Signaal, uit 2019. De teksten klinken sowieso anders. Poëtischer, vaak nog meer op het abstracte af, alhoewel hij ze nog steeds met dezelfde stem zingt: charmant onvast.

En er is nog iets anders op Cr:GO. Op dit album komt er een bonte stoet aan samenwerkingspartners voorbij. Op het eerste gezicht hebben ze niet zoveel met elkaar te maken, maar Meetsysteem blijkt een logisch middelpunt tussen kunstenaar Gijsje Heemskerk (die een spoken word delivery doet op de gedesoriënteerde struikelritmes van ‘Fkg Hoofd’) en puberrapper Gotu Jim (die nog nooit zo lief klonk als op ‘Dimensies’). Er zijn elektronische producties van Oceanic en Tammo Hesselink, wazige dreampop met on eva. Oh, en dan is er nog ‘Het Zwarte Gat’, met SMIB-voorman Ray Fuego. Het is een liedje over chaos en ontsnapping, over de dunne lijn tussen hedonisme en zelfdestructie, maar op die tropische steel drums klinkt Fuego toch vooral losjes en ontspannen.

Want dat is ook Cr:GO. De problemen van de wereld wegen klaarblijkelijk zwaar aan Cherim, maar hij vertaalt het vooral naar troostende, leftfield pop, liedjes die een dekentje trekken over de chaotische wereld waar hij zich zo’n zorgen over maakt. Dat is in ieder geval waar afsluiter ‘Sinaasappels’ over gaat: op zoek gaan naar lichtpuntjes aan de pikzwarte hemel. En als er iets is dat we dit jaar goed konden gebruiken? Dan was het dat wel.