Genomineerd voor de 3voor12 Award 2023: Altin Gün

De pandemie kwam ons allemaal slecht uit, maar je moet toegeven dat de lockdown voor Altin Gün wel héél ongelukkig viel. De Turks-Nederlandse band was aan het vliegen met zijn super energieke interpretaties van klassieke Anatolische songs. Ze werden met open armen ontvangen in Frankrijk, mochten ruiken aan Amerika. En het zal Turkse vocalisten Erdinç Ecevit en Merve Dasdemir goed gedaan hebben dat ze ook in de moederschoot succes oogstten. De gedwongen afstand van de lockdown leverde tweede verfrissend anders klinkende albums in korte tijd op - moderner, elektronischer - maar dat Altin Gün daarna de draad weer oppikt met de klassieke Barış Manço sound is niet meer dan logisch.

Dat klassieke psychedelische geluid hoor je vooral in uitblinker 'Rakiya Su Katamam', met zijn stuwende drums, luchtige percussie, lichtjes brommende baslijn en wah wah sound. Dasdemir neemt hier de lead vocals op zich, Ecevit’s ligt er ver achter, diep in de galm, en de song culmineert in een spectaculaire gitaarsolo. Dit is Altin Gün op zijn meest energiek, gemaakt om een zaal op zijn kop te zetten. We zitten dan halverwege het album de band pakt meteen door met Canim Oy met zijn hikkende ritme.

Maar het is niet alleen high energy wat Altin Gün brengt. ‘Kalk Gidelim’ is een zwoele ballade vanuit de heupen, ‘Çit Çit Çedene’ is mid tempo en heeft een oorwurm van een space-synth als special effect. Het diepst hangt de band in het uitwaaierende voorlaatste nummer ‘Güzelliğin On Para Etmez’, dat de eerste minuten zelfs helemaal geen drums heeft en ook naar het einde toe niets heeft van de volle vaart die we van de band kennen. Ask eindigt met een song die live vraagt om een vol arsenaal lasers, het disconummer ‘Doktor Civanim’, als Cerrone in Istanbul. Altin Gün heeft het wiel niet uitgevonden en ook zichzelf niet per se vernieuwd, maar klinkt ook op zijn vijfde album speelt en vol inspiratie.