Genomineerd voor de 3voor12 Award 2023: Oceanic

Op hoeveel manieren kun je de menselijke stem inzetten? Eindeloos veel, althans, wel in het universum van de vooruitstrevende house- en technoproducer Oceanic. Op zijn debuutalbum Choral Feeling bouwt hij een heus spiegelpaleis van stemmen, die worden vervormd, uitgerekt en omgebogen tot welhaast onherkenbare proporties. Van de percussie tot de bassen, vrijwel ieder element dat je hoort was ooit een stem, een zanglijn, een klakkende tong, een ademtocht, opgetrokken uit voice-memo’s en opnames van zijn dierbaren. Enkel de kickdrum komt uit de computer. Neem een nummer als ‘Sunshine, Dear’: daarop vervormt hij het wiegelied van een goede vriendin tot een track vol stottermelodieën en knisperende percussie. Spits je oren en hoor je dat, helemaal aan het begin, dat gilletje dat slechts een fragment van een seconde duurt en steeds weer terugkomt als een glitch? Dat is de huilende baby van die vriendin, die daar zo liefkozend wordt gerustgesteld. Dus is Choral Feeling naast een out-of-the-box danceplaat óók een ode aan zijn vrienden en geliefden, een ode aan de menselijke stem en aan hoe we ons als mensen verenigen en verbinden in momenten van samenzang.

We kennen Oceanic als een originele dj en als resident van Trouw en De School, die in zijn sets en  zorgvuldige producties zelden voor het gebaande pad kiest. Dus hoor je hem op Choral Feeling een compleet eigen klankwereld creëren, eentje die best wel ver van de dansvloer afstaat en er toch continu naar lonkt. ‘Even If I Lose Everything’ eindigt met gloedvol elektronisch koor, door de spelonkentechno van ‘KxT’ siddert een haast monsterlijke stem, in ‘C-loli’ verweven stemmen zich met elkaar met elkaar in een hypnotische chant, en de stottervocalen van ‘Sing It To Happen’ doen ergens wel denken aan de manier waarop Koreless stemmen verknipt en ombuigt, maar dan wel met een heel eigen twist, eentje die blaakt van de collectieve euforie. Precies het gevoel dat hij in zijn stemmenhouse wilde leggen, dus.

Minstens zo knap: waar dance-albums vaak een collectie clubsingles zijn (met een ambient intro, outro en vooruit, een interlude hier en daar voor de sequencing!), en waar het concept ook zelden écht duidelijk is (héél leuk, een instrumentale technoplaat over klimaatverandering, maar waaraan hoor je dat dan?!) heeft Oceanic met Choral Feeling een elektronica-album gemaakt dat daadwerkelijk luistert als een album, met een totaal eigen concept en visie. En dat is echt uniek.