Roffelende Eli Keszler krijgt museum muisstil

Voor de doorgewinterde Tilburgse cultuurliefhebber doet het schouwspel wat zich op donderdagavond voltrekt in De Pont ontzettend denken aan het jammerlijk ter ziele gegane Incubate. En dat met dank aan technofestival Draaimolen. Hoe dan? In de eerste plaats de locatie: museum De Pont is niet de eerste plek waar je aan denkt voor muzikale uitvoeringen, maar zou tijdens het multidisciplinaire festival een waardige plek zijn geweest voor muziekvoorstellingen. Maar het is niet alleen de locatie die even doet denken aan een festival van weleer: ook de artiest in kwestie sluit naadloos aan. New Yorker Eli Keszler is actief als percussionist, componist en visueel artiest en is zodoende vaker te zien in galerijen en musea.

Hier in De Pont kruipt Keszler achter een geprepareerd drumstel die bij aanslagen ook andere inheemse tonen produceert. Met drie sessie van een kwartier per stuk, roffelt de Amerikaan aan een stuk door, is een tempo op momenten te ontdekken en heel sporadisch iets van een maatsoort. De vrije improvisatie, gestoeld op jazz en gecombineerd met klanken die nog het dichtst in de buurt komen van het strijken over wijnglazen, resulteert in een spannend schouwspel waarbij Keszler geen plek op zijn drumstel niet beroert. Driftig raast hij over de trommels, bekkens en een samplepad links van hem. Zijn watervlugge spel wordt qua klankkleur afgewisseld door het gebruik van verschillende stokken en dempers op de trommels. Een kwartier blijkt dan zo voorbij te vliegen, want als iemand van de Draaimolen-organisatie komt aangeven dat er nog een minuut kan worden gespeeld, is het zo weer voorbij en kan Keszler rekenen op een oorverdovend applaus.