Een eindeloos uitgestelde uitbarsting van euforie bij Caribou

‘Is Suddenly ook jouw lockdownplaat?’ Natuurlijk was Suddenly ook mijn lockdownplaat. Dan Snaith had het ook niet kunnen weten, toen hij in de laatste week van februari 2020 zijn nieuwe Caribou-album uitbracht. Kort daarna zou hij op tour gaan, alle festivals plat spelen. Maar zijn album keerde naar binnen. Het lieflijke ‘Home’ maakte het thuiswerken dragelijk, ‘Never Come Back’ werd de soundtrack voor het feestje in je eentje op de bank. Nu, twee jaar en een beetje later, verzorgt Caribou in TivoliVredenburg een van de eerste internationale shows waar je bij wilt zijn. En dat voel je aan alles.

Al vroeg in de set laat Snaith zijn muziek weer terugklappen, van introvert naar outgoing. De eerste twee nummers spelen alle muzikanten ingetogen, behalve de drummer die zich enorm zit uit te sloven. Dan schakelt hij halverwege ‘Our Love’ om naar een steady kickdrum en is de connectie daar. Caribou beschikt inmiddels over een flink arsenaal aan sterke songs uit verschillende periodes. Groot hoogtepunt in de set is ‘Sun’, het repetitieve prijsnummer van het Swim-album. Dat was de eerste song waarmee Caribou echt de dansvloer durfde te betreden, inmiddels is het een euforisch epos van een kwartier, waarbij Snaith halverwege even opzij stapt voor een kalm tussenstuk met snorrende synths, om vervolgens terug te stappen in een full blown house-drop.

Aan het eind van de set kopt de band de gonzende energie op de dansvloer in met non-album-track ‘You Can Do It’ en ‘Never Come Back’, twee pure house vlamnummers. Maar de echte ontknoping is natuurlijk ‘Can’t Do Without You’, een slow motion banger zoals je ze zelden hoort. Het was altijd al een emo-song, maar op deze avond voelt het zoeken naar connectie nog meer op zijn plaats. Can’t Do Without de vrienden waarmee je altijd op de dansvloer stond. Can’t Do Without de dansvloer zelf. Iemand klimt op de schouders, twee vrienden omarmen elkaar zwetend, en tot op het verste balkon staat iedereen te dansen.