DTRH17: Rag'n'Bone Man is vooral een heel beschaafd man
Maar zijn stem is krachtig en in topvorm
Op zijn nieuwste album Human waagt Rory Graham zich aan wat rappen, ook live gaat hij ervoor en dat klinkt oké. Maar een hiphopcarrière kan hij wel vergeten, die gouden ketting die half achter zijn blouse hangt is ook een beetje out of the blue, maar het is prettig om naar de Rag'n'Bone man te luisteren. Zijn stem is tenslotte in topvorm.
Op Pinkpop had Rag’n'Bone Man stemproblemen, waar hij zich toen voor verontschuldigde. En eigenlijk is de singer-songwriter gewoon een hele nette man. Na elk nummer veegt hij met een handdoek het zweet van zijn hoofd, lacht hij breed om het applaus en bedankt verlegen het publiek. Zodra de zanger een hertenhoofd op een stokje ontdekt in het publiek – een knuffeldier, hoor – vraagt hij beleefd naar de eigenaar en of het attribuut het naar z’n zin heeft.
Een baalmoment is als bij ‘Skin’ het bombastische refrein achterwege wordt gelaten. Er is een pianoballad van gemaakt waardoor een heleboel kracht van het nummer verloren gaat. Hij staat hier met een prima band en dit is een liedje waar hij daar zeker gebruik van moet maken. Toch volgt een daverend applaus dat tientallen seconden aanhoudt. Jongens, dit is nog niet het eind!
HET MOMENT:
‘Human’ loopt tegen het einde. De voorste rijen geven licht van de telefoonschermen en er wordt uitbundig meegeblèrd, maar gaat massaal bij de laatste regels de mist in met stilte tot gevolg. ‘I'm only human, I do what I can’ is toch niet zo’n hele moeilijke tekst?
Volg Down the Rabbit Hole op de voet met onze livestream, alle video-opnames en het dossier.