Een uitzonderlijk intiem En Attendant Ana betovert in Hall of Fame
Parijse kwintet brengt een romantisch mengsel van authentieke én vernieuwende indiepopsounds
Romantische gitaarlijnen zweven door de Hall of Fame wanneer het Parijse Kwintet En Attendant Ana hun laatste show van hun Nederlandse tour opent. De Franse indieband, geprezen sinds hun debuut-EP Songs From The Cave uit 2016, heeft al heel wat internationale podia gezien. Het valt dan ook flink tegen dat er vandaag slechts een handjevol indieliefhebbers in de zaal staan. Toch weet frontvrouw Margaux Bouchaudon de lage opkomst positief om te draaien in “An intimate way to finish this tour.” En daar blijkt ze helemaal gelijk in te hebben.
Niet alleen door de intieme setting, maar ook door de live-vertalingen van hun laatste album Principia uit februari 2023, het album dat een stuk poppier klinkt dan de voorgaande album. Eentje vol ingetogen en kwetsbare lo-fi songs over onze plek op wereld, de verwarring die hierbij komt kijken en het vinden van antwoorden binnen en buiten onszelf. Thematisch en tekstueel zit het sterk in elkaar, maar ook muzikaal blinkt de band uit. De fuzzy en dromerige gitaarlijnen van Max Vincent in de titelsong ‘Principia’ zijn een ware streling voor het oor, en Camille Frechou legt haar gitaar regelmatig aan de kant om haar elegante trompet- en saxofoonkunsten te vertonen die een filmische gelaagdheid en kleur toevoegt aan rustig voortkabbelende popsongs als ‘The Fears, The Urge’.
Als rode draad omhelst de kristalheldere stem van Bouchaudon het publiek gedurende de hele show. Dit wordt nog eens flink aangesterkt wanneer de band ons verrast met een prachtige meerstemmige uitvoering van de Franse klassieker ‘Je t'aime...moi non plus’.Het rustige materiaal maakt tegen het einde plaats voor iets meer uptempo songs en zien we dat de band ook echt wel pit heeft. Horen we onder andere in het experimentele en bijna psychedelische ‘Same Old Story’, waarin ze laten zien dat ze ook beïnvloed zijn door genres als postpunk en rock. Bij vlagen heeft En Attendant Ana zelfs wat weg van 60’s-band The Velvet Underground. De ritmesectie, belichaamd door drummer Adrien Pollin en bassist Vincent Hivert, staat ook al een huis. Door speelse, en toch strakke, baslijnen van Hivert wanen we ons af en toe even in een Pulp Fiction type film.
En Attendant Ana bewijst hier vanavond naast haar lichte, verfijnde indiepop ook nog eens te beschikken over een verscheidenheid aan romantische en filmische sounds waarmee het kwintet een grote stap voorwaarts zet, zonder hun authentieke sound daarvoor in te leveren. Dus bij deze een oproep aan de Nederlandse festivals, want deze band heeft de perfecte sound om bij weg te smelten in de zon op een festivalweide.