Album van de Week (27): Hang Youth
Eindelijk weer een urgente politieke punkplaat van Nederlandse bodem
'Januari begon al kut, om nog maar te zwijgen over februari, maart / Dat wordt nog wat met Sinterklaas dit jaar.' Een aantal dagen geleden bracht Hang Youth, de band van Burning Fik's Abel van Gijlswijk, een clip uit bij 'DAT WORDT NOG WAT MET SINTERKLAAS DIT JAAR'. In de clip wordt zwarte piet kapotgemaakt met bijlen, zwaardvechters en draken. Als je vervolgens door Twitter scrollt, zie je dat Hang Youth graag tegen nog veel meer schenen schopt. Dat is dan ook precies wat de band doet op BOEL AAN DE HAND. En man, wat is dat toch fijn. Een politieke punkplaat voor de tijd van nu.
Hang Youth is het punk alter ego van Abel's oude band The Don’t Touch My Croque Monsieurs, waarmee ze vijf jaar geleden iedere week een album uitbrachten van 20 liedjes onder de minuut. Een tijdje was het stil, maar er is dit jaar genoeg aan de hand om de leden weer bij elkaar te brengen voor een album. Op social media is BOEL AAN DE HAND al één grote hit, hier en daar beweren mensen zelfs dat dit het album van het jaar moet zijn. En ja, misschien hebben ze wel gelijk. Geen album dat dit jaar zo goed samenvat als Hang Youth op BOEL AAN DE HAND. Al ben je met zo’n 10 minuten door de plaat heen, weet de band ontzettend veel onderwerpen aan te kaarten. De ‘KKKLM’, 5G, de lul Joe Rogan, de dijken die hoger moeten, zwarte piet, de twee kamers die samen niet één goed idee kunnen opbrengen. Net zoals de teksten is de muziek simpelweg snoeihard en to the point: verwacht geen intro’s, tussenstukken, interludes of gezellige refreinen.
Misschien klinkt het album muzikaal gezien niet als een uitnodigende plaat om thuis even op te zetten. Maar daar is deze plaat ook niet voor bedoeld. Zoals Abel zelf al vertelde is het album in één keer opgenomen en was er geen tijd om later aan de muziek te sleutelen. ‘Het gaat over het nu, het moet moet nu gemaakt worden en het moet nu naar buiten,’ vertelde hij. BOEL AAN DE HAND heeft urgentie, een ontzettende politieke lading, schopt tegen schenen, neemt geen blad voor de mond en houdt met niemand rekening. Dat zouden we vaker moeten zien. Zoals Abel zelf zegt: 'herpoliticeer muziek.'