Kevin Abstract - Blanket

Vorig jaar, ook rond deze tijd, dropte het Amerikaanse hiphopcollectief BROCKHAMPTON (of zoals ze zichzelf liefkozend noemden: ‘the best boyband since One Direction’) TM, hun achtste én laatste plaat samen. Het zooitje ongeregeld was volwassen geworden, en merkte dat de tijd rijp was om hun eigen paden te bewandelen. Met Kevin Abstract’s Blanket krijgen we daar een eerste bewijsstuk van. Het is het derde soloalbum van BROCKHAMPTON’s de facto leider, waarmee hij meteen een gloednieuwe richting opgaat. Waar American Boyfriend (2016) en ARIZONA BABY (2019) nog rapplaten waren, is Blanket een onbetwiste indierockplaat waarvoor hij zichzelf liet inspireren door Nirvana en Modest Mouse. Wel is het net als die twee eerdere albums erg persoonlijk. Abstract tackelt zijn ervaringen met het opgroeien als een zwarte queer man op het snedige ‘The Greys’, en op ‘Real 2 Me’ de moeite om dat gedeelte van zijn identiteit te accepteren. Hij zwelgt in zijn liefdesverdriet over dromerig getokkel op ‘Voyager’, en verliest zichzelf in zijn trauma’s om die gestrande relatie op het rauwe, desoriënterende ‘Heights, Spiders, and The Dark’. Muzikaal gezien is Blanket een nieuwe wending voor hem, maar de kwetsbaarheid en eerlijkheid waarmee hij zijn angsten en onzekerheden verkent, blijft onmiskenbaar Kevin Abstract.