BKS17: Sundara Karma klinkt te vertrouwd

Ze lijken zo uit That 70’s Show te zijn ontsnapt, met hun kekke bloesjes en lange lokken. Aan het vierkoppige Sundara Karma uit Reading de eer om af te trappen op het hoofdpodium. Eerder wist de band al onze top 34 op SXSW te halen, en nu mogen ze die notering bewijzen op Nederlands grondgebied. Het debuutalbum Youth Is Only Ever Fun In Retrospect, dat begin dit jaar het licht zag, klinkt als een frisse wind door de hedendaagse indiescene. De sound van Sundara Karma doet denken aan Circa Waves en Two Door Cinema Club, ofwel bands die het altijd prima doen aan het begin van je festivaldag. Niks te veel, niks te weinig, maar een mooie soundtrack om je eerste biertjes bij te nuttigen.

Prima tijd en plek voor Sundara Karma, dus. Al maakt de band helaas wel een – letterlijk – valse start, waardoor zanger Oscar Pollock tijdens het eerste nummer nog zijn gitaar moet stemmen en daardoor een groot gedeelte van de tekst vergeet. Het wordt ze vergeven. De frontman herpakt zich en verzorgt het Best Kept-strand van een fijne portie indierock. Een probleem: elk nummer van Sundara Karma voelt iets te bekend aan. Waar heb ik dit eerder gehoord? Stuk voor stuk nummers die niet zouden misstaan in een zonnige frisdrankreclame.

HET MOMENT:

Er wordt door de Britten net iets teveel binnen de lijntjes gekleurd om de set écht spannend te maken. Alle nummers die de revue passeren zijn lieve, olijke indieliedjes, waardoor een echte climax uitblijft. Toch lijkt de band even te pieken tijdens het hitje ‘Flame’, waarin Pollock de hedendaagse consumptiemaatschappij bezingt in de context van Plato’s grotallegorie. Dat lijkt het publiek weinig te kunnen schelen. Hier en daar zijn er zelfs meezingers te bespeuren en een catchy gitaarrifje zet aan tot dansen. Al met al een show met alle aandoenlijke ongemakken van een - toch wel fijne - opening van Stage One.

Volg Best Kept Secret op de voet met onze livestream en het dossier. .