Kwaliteits-computer-klanken zoeken op RDS’ debuutplaat E-Mutations

Het concept: één relatief simpele machine als basis voor een heel album. Saai? Allesbehalve! RDS laat op zijn debuutalbum zien dat een apparaat als de ‘E-mu E64’ uit 1997 (hetzelfde bouwjaar als dat van hemzelf) juist heel veel emoties kan voortbrengen.

Het leftfield-album E-Mutations kwam een paar weken terug uit op De Lichting, een Amsterdams label en collectief waar ook artiesten als Eversines, Human Space Machine, Nathan Kofi, queniv en Kaap muziek op uitbrengen. De Lichting wijdt compilatiealbums nog weleens aan één thema, zoals ‘Drie Nul Drie’, een verwijzing naar de Roland TB-303. Deze nicheplaat is hier dus geen vreemde eend in de bijt. Alle De Lichting-artiesten delen dezelfde fascinatie voor bijzondere klanken, die bij RDS officieel begon nadat hij voormalig huisgenoot Eversines zag jammen met allerlei apparatuur en hij Robert Henke in Muziekgebouw aan ‘t IJ zag spelen. ‘De kwaliteit van dat concert met zijn timbre heb ik nog nergens anders gehoord.’ De zoektocht naar een eigen ‘workstation’ begon.

Dat werd de E-mu dus. RDS spreekt erover op een bijna romantische manier, alsof dit apparaat, dat helaas in mei het loodje legde, een soort bondgenoot vertegenwoordigde. Voor zijn album-release in Noord Space maakte hij zelfs een Powerpoint-presentatie over ‘zijn’ machine. Van personificatie is nog geen sprake, maar emoties riep de machine wel degelijk op. ‘Van alle nummers op het album weet ik nog precies in wat voor context ik ze maakte, en wat de aanleiding van het schrijven was. Het is ook hele emotionele muziek.’ De Amsterdamse producer is sowieso voorstander van meer kwetsbaarheid in elektronische muziek, omdat ook hij merkt dat het veld post-covid toch vooral op standje ‘knallen’ staat.

Een beetje tegendraads is zijn ‘reis met de machine’ dus wel, vooral ook omdat er helemaal geen ruimte is voor veel prikkels als je met zo’n oud apparaat met minimaal werkgeheugen werkt. ‘Op het moment dat je hem uitzet, is het ook weg. Je neemt een moment op, en de volgende dag kies je of het troep is of van enige waarde.’ Weemoedig is het misschien ook te noemen, zo’n drang naar ouderwetse kwaliteit. ‘Door het huidige economische productiesysteem is het voor fabrikanten niet meer te doen om hun eigen chipsets te bouwen. Dat is veel te duur.’ Zonde, want daarmee gaan klanken verloren. ‘Een Gibson heeft toch ook een specifieke klank? Hetzelfde geldt voor samplers.’ Conservatief is RDS niet, want dat vroeger alles beter was is ook maar een saaie mening, maar de waarde van elektronische muziek; die zit wel in de kwaliteit van de klanken, hoor. En het middel om daar in de toekomst te komen, ligt soms al lang achter je.