Global Charming wankelt met nieuw album tussen controle en paniek
Amsterdamse postpunkers bouwen een machine die piept, kraakt en toch blijft draaien
‘Waar de fuck zijn we eigenlijk mee bezig?’ Toen Jilles van Kleef en co van Global Charming begonnen met de rammelende jamsessies die uiteindelijk tot hun tweede plaat zouden leiden, spookte die gedachte geregeld door hun hoofd. ‘Maar als ik het later terug luisterde, dacht ik ineens: oh, dit is eigenlijk best interessant.’ vertelt de gitarist en zanger. Die omgekeerde volgorde — eerst chaos, dan structuur — past bij het onvoorspelbare karakter van hun tweede plaat Four Second Fiddles. En ook bij het karakter van de band. ‘We raken snel verveeld, en zetten mensen graag op het verkeerde been. We willen gewoon constant dingen uitproberen en onszelf interessant houden.’
De Amsterdamse postpunkband Global Charming brak in 2020 stilletjes door met Mediocre, brutal — een trefzeker debuut met droge grooves en teksten over kantoorsleur, dat zelfs voor de 3voor12 Award werd genomineerd. En opvolger Four Second Fiddles is nog grilliger en experimenteler. De plaat klinkt als een machine die zorgvuldig in elkaar gezet lijkt, maar net niet helemaal goed vastzit. ’Het voelt alsof we een trein zijn die op gang komt’, zegt Van Kleef. ‘Alles grijpt in elkaar, en kan versnellen en vertragen. Het werkt, maar je voelt ook dat het fragiel is.’
De band speelt voortdurend met verwachting: tempowisselingen, abrupte breaks, dissonantie en herhaling tot het pijn doet — zoals in ‘My Escape’, waar één noot bijna het hele nummer blijft hangen als een fout in een loop. ‘Als gitarist heb je toch de neiging om heel veel interessante dingen te willen doen, maar als één noot genoeg is, dan is dat zo.’ Zo verkent de band de rafelranden van het genre. ‘We vroegen ons af wat een postpunkband eigenlijk is, en wat de limiet is van wat een publiek nog trekt. We zijn daarom ook niet echt bezig met of mensen het wel of niet leuk gaan vinden.’
Voor Van Kleef draait Four Second Fiddles om een spanningsveld: het repetitieve en geestdodende van het moderne leven — hoorbaar in de robotachtige herhalingen en teksten als ‘I’m an unmanned ship, I’m a wagon on a track’ op het nummer ‘Online Store’— tegenover een onderliggende angst voor juist die verstikking. Zo houdt Global Charming de machine draaiende, piepend en krakend, als een soundtrack voor wie zich net zo verloren voelt in de lopende band van het dagelijks bestaan. ‘Ik denk dat het album een reactie is op hoe we dat soms mechanische stadsleven ervaren. Dat gevoel wilden we eerst uitvergroten om het van ons af te kunnen zetten.’