Album van de Week (18): Big Thief

Iedereen is wel eens midden in de nacht wakker geworden, balancerend op het randje van bewustzijn en onderbewustzijn, waarin tijd en tijdloosheid, feit en fictie in de nevel niet van elkaar te onderscheiden zijn. Die ongrijpbare sfeer probeert de Amerikaanse folkrockgroep Big Thief te vangen op hun derde studio-album. U.F.O.F. (waarin de laatste ‘F’ voor ‘Friends’ staat), een album dat draait om het verwelkomen en aanvaarden van het onbekende, zit tjokvol kalm voortkabbelende folkrockliedjes die even bevreemdend als vertrouwd aanvoelen.

Centraal staan de effectieve songteksten van zangeres Adrianne Lenker, gezongen in haar karakteristieke, ijle stem. Zelfs op haar meest gepassioneerde momenten schiet die niet veel verder uit dan de gruizige fluisterstem die we van haar kennen. Alles op de liedjes van Big Thief staat in dienst van die stem, van de fragiele gitaararrangementen van Buck Meek tot James Krivchenia’s vederlichte drumpatronen. Haar liedjes worden bevolkt door karaktersmet namen (o.a. Caroline, Violet, Jenni) die de illusie van bekendheid wekken, maar uiteindelijk slechts figureren als passanten wiens rol niet verder hoeft te rijken dan het externaliseren van een gevoel van gemis, verdriet of intimiteit.

Zo wordt er voor het eerst contact gelegd met het onbekende op introtrack ‘Contact’, waarop Lenker zingt over een vrouw die zowel ‘droom als dromer’ is. ‘Wrap me in silk/I want to drink your milk/You hold the key/You know I’m barely, barely’ zingt Lenker, waarbij ze een intieme relatie schetst zonder de context noch de natuur van de relatie te verduidelijken. Op grungy shoegazeliedje ‘Jenni’ klinkt de aanwezigheid van ‘Jenni in my room’ als de aanwezigheid van een herinnering die haar uittrede niet wil doen uit de mentale belevingswereld van Lenker. Op andere tracks, zoals ‘Open Desert’ en ‘Century’, is Lenker’s schrijfstijl impressionistisch, schetst ze beeldende taferelen die zich voor je afspelen als vage herinneringen aan een vervlogen moment.

Juist door vaagheid, dat beklemmende gevoel van ongemak en onbegrip dat elk liedje omringt, weet Big Thief de liedjes zo universeel mogelijk te houden. Dat is ook wat van U.F.O.F. blijft hangen: hoe beklemmend, hoe ondoorgrondelijk ook, wat uiteindelijk blijft hangen is verwondering door het onbekende.