ADE23: COUCOU CHLOE wordt vurig aanbeden
Franse zangeres moet het hebben van haar toegewijde fans
Aan de andere kant van 't IJ hebben zich op donderdagavond een hoop hippe Gen Z’ers verzameld in Parallel voor de tweede dag van Amsterdam Dance Event. Allemaal uitgedost in strakke hemdjes of mesh topjes, elk met een vlot montuurtje in het haar en een Club Mate in de hand. Sommigen met minirokjes en kniehoge laarzen, anderen in spijkerbroeken die expres meerdere maten te groot is. Ook wij hebben geprobeerd deze dresscode enigszins aan te houden, omdat we niet de vreemde eend in de bijt willen zijn voor COUCOU CHLOE’s optreden. De Franse zangeres/producer maakt duistere, experimentele elektronica met vleugjes pop, trap en hiphop, maar bovenal: een flinke dosis sex-appeal. Ze opereert een beetje in dezelfde mysterieuze hoek als de Engelse popnymf Shygirl (beiden staan onder contract bij Sega Bodega’s label NUXXE) en kan rekenen op een hoop fans die zichzelf identificeren als queer.
Eén ding wordt meteen duidelijk wanneer COUCOU CHLOE in een oversized zwarte hoodie en kniebeschermers het podium betreedt: de Franse is voor de aanwezigen in Parallel een soort godin. Zo’n duistere godin die zwarte magie bedrijft, eentje waar je echt niet mee wil f*cken omdat ze anders demonen roept, dat type. COUCOU CHLOE wordt geliefd, op handen gedragen, aanbeden. In het gemoedelijke Parallel maakt het niemand uit dat haar oorverdovend harde backingtrack al het werk voor haar doet. Soms ‘zingt’ ze iets in haar microfoon en iedere keer weer klinkt het ONGELOOFLIJK vals, maar kan het iemand echt iets schelen? Absoluut niet. Zelfs zonder al teveel inspanning wordt COUCOU CHLOE onthaald als een sensueel mythisch wezen dat maar eens in de zoveel tijd neerstrijkt tussen de ‘gewone’ mensen. Alle aanwezigen zijn volledig in de ban van haar doordringende blik, krijsen hun stembanden naar de gallemiezen zodra de zangeres voor haar onderdanen knielt en gooien hun heupen helemaal los op de verwoestende elektronische beats die door Parallel dreunen.
Dat COUCOU CHLOE op deze editie van ADE het vertikt om haar best te doen en vooral leunt op een backingtrack en de energie van haar publiek, is natuurlijk best een domper. Maar anderzijds laat de vurige toewijding van haar fans zien dat er een behoefte is aan zulke leftfield elektronica, gemaakt door vrouwen, waarin seksualiteit en sensualiteit volledig omarmd worden, zonder consequenties. COUCOU CHLOE creëert in Parallel dan ook een veilige, vertrouwde omgeving waarin haar jonge fans van allerlei achtergronden onvoorwaardelijk zichzelf kunnen zijn, en dat is ontzettend waardevol.