Faberyayo brengt scifi-rap-verjaardagsalbum uit met Bas Bron
Rapper kijkt in de toekomst op Das Drama
Faberyayo is vandaag jarig. 38 is hij geworden, en wie jarig is trakteert. In dit geval: op een nieuw album – Das Drama – volledig geproduceerd door Bas Bron en met features van Gotu Jim en Abel. Das Drama klinkt heel anders dan zijn vorige soloalbum, het voor een 3voor12 Award genomineerde <3. Kernwoorden: scifi, electro en een duizelingwekkende Nintendo-game spelen terwijl je onderuit hangt in een onsen.
‘Bas had me voor mijn verjaardag in 2018 een dagje studiotijd gegeven’. vertelt Pepijn Lanen a.k.a. Faberyayo over het ontstaan van het album. ‘In januari 2019 hebben we dus een dag in de studio gechilld: Japanse RPG’s op hele ingewikkelde spelconsoles spelen, scifi soundtracks luisteren en muziek opnemen. Dat hebben we nog eens gedaan, en ineens waren er tien tracks.’
‘In eerste instantie was dit niet echt een plaat, eerder een mindset: scifi-rap. Daar kwamen ‘Gouden Bentleys Naar De Hel’, ‘Leer Obscuur’ en ‘Aan Het Einde van de Tijd’ vandaan. Heb je die laatste Blade Runner-film gezien? Als hij bij Harrison Ford terecht komt in dat flatgebouw? Dat gevoel kreeg ik erbij, ik wilde de muziek schrijven voor bij dat beeld. Zoiets had ik nog niet eerder gedaan.’
Eerder dit jaar won Lanen de Lennaert Nijgh Prijs voor beste tekstdichter en werd hij geroemd als taalvernieuwer. ‘Vaak begint een track met een woord of een turn of phrase die me pakt. Daar verdwijn ik als vanzelf een beetje in. De term ‘Leer Obscuur’ bijvoorbeeld. Dat had ik al eens ergens opgeschreven, daar kon ik iets mee, dat had nog niemand anders zo gezegd maar heeft wel bestaansrecht. Wat dat dan moet betekenen, dat blijkt in de woorden die erop aansluiten.’
Eigenlijk is het best opmerkelijk: een album van Faberyayo mét Bas Bron, maar zonder Vjeze Fur en Willie Wartaal. ‘Het klinkt misschien heel tegenstrijdig, maar ik wilde hen niet in de weg zitten door ze lastig te vallen met een plaat die ik met Bas aan het maken was. Als we met z’n vieren in de studio zitten, dan is het voor De Jeugd. Zo simpel is het. Het schrijven ging wel anders: met De Jeugd probeer ik iets te verzinnen dat nog open is, waar ze wat aan kunnen toevoegen. Nu had ik hele dichte concepten. Ik zei tegen Bas: “Deze heet Gouden Bentleys Naar De Hel.” Dan had Bas zoiets van: “Oké, is goed, ik pas de drums iets aan zodat het klinkt alsof we naar de hel gaan.’