Album van de Week (48): Shed

Wie zei dat er geen tijd of ruimte is voor rust en bezinning op de dansvloer? Goed, er zit een zekere allure aan het vinden van de beste banger, de peaktime clubtrack, die ultieme plaat om de dansvloer dertig graden meer lit te maken. Tegelijkertijd zijn vaak de mooiste momenten van de avond wanneer een dj precies die éne perfecte soundtrack voor de zonsopkomst weet te vinden. Het moment dat een vriend de perfecte track erop klapt die een rusteloze after tot bedaren brengt, of een nummer dat zo sereen doorsukkelt dat de bedrading in je hoofd weer wat rust kan krijgen op de zondagmorgen. De laatste plaat van Shed zit vol met dat soort momenten.

Met Oderbruch keert de Duitse technoproducer weer terug naar Ostgut Ton, het huislabel van de Berghain. Per slot van rekening is Shed niet alleen een bekend gezicht bij de techno tempel, maar het geaffilieerde label brengt ook releases uit die gevoelsmatig verder van de dansvloer lijken te liggen dan de karakteristieke Berghaintechno van de Luke Slater’s van deze wereld. En dus, wel ja: een conceptueel album waarbij een artiest terugkeert naar de natuurlijke omgeving waar hij is opgegroeid. Nostalgisch mag je het zeker noemen.

Op ‘Nacht, Fluss, Grille, Auto, Frosch, Eule, Mücke’ laat Shed de kick voor wat-ie is, en laagt hij juist een euforische melodie over een soundscape van tjirpende krekels, uilen, zelfs een kikkerkoor. Op ‘Sterbende Alleen’ raakt Shed, in de manier waarop de melodie en ritmes op elkaar in lijken te botsen, de juiste snaar tussen melancholiek en euforie. Hetzelfde zou je kunnen zeggen van ‘Mensch en Mauern’, waarop Shed inzet op melancholische emotechno, gedreven door breaks. Ja, het is precies die combinatie van een bijzonder oog voor detail in zowel ritme als een gevoel voor fonkelende melodieën waar Oderbruch in excelleert.

In die zin is het dan ook niet de meest uitgesproken dansplaat, maar er zitten zéker tracks in die in de juiste context een moment naar een hoger niveau kunnen tillen. Neem alleen al ‘B1 (Anfang und Ende)’, een plaat met drive die goed zou gedijen bij een fonkelende zonsopkomst. Of dan ‘Seelower Höhen’, een technotrack waarop four-to-the-floor kicks worden gedempt door weelderige synthlijnen.

Ja, dat Oderbruch een intensieve luistersessie met je koptelefoon vraagt, dat mag blijken uit de schare aan details die Shed in z'n producties heeft gepropt – en tegelijkertijd staat het vol met tracks die op het juiste moment op de dansvloer de schemering kunnen oproepen en de spoken door de club kunnen laten jagen. Laten we hopen dat dat de komende tijd nog eens gebeurt.