#4df21: Betrap I am Oak maar eens op een niet harmonieus moment. Dat lukt niet.
Maar I am Oak mag best wat meer buiten de lijntjes kleuren.
I am Oak zal niet de eerste of het laatste slachtoffer zijn van de coronacrisis. De band bracht net album Osmosis uit en moest toen pardoes de geplande tour uitstellen tot exact dit moment, een woensdagavond in de Stevenskerk. I am Oak is een vierkoppige band rond Thijs Kuijken die het afgelopen jaar als overbrugging ook solo op de streams en socials opdook. Met mensen in de zaal die al meer dan een jaar geleden een kaartje hadden gekocht voor de Utrechter, was het vooral een prettig weerzien.
Osmose dus, biologie, natuur en de harmonie daarvan. Het zijn dingen die Kuijken gebruikt om zijn verhaal te vertellen. Noem het droommuziek, dream pop en men heeft gelijk. Nota bene Kuijken zelf geeft aan dat je fijn een LP'tje moet kopen voor op de zondagochtend. Met Bitcoin afrekenen mogelijk, want dat was voor de rest van de band de toevlucht in het coronajaar. “We zitten er goed bij.” Kuijken heeft overigens net als de koers van de digitale valuta, niet stilgezeten, want naast het nog nieuwe werk uit 2019, is er geklust aan herinterpretaties van ouder werk.
Het is een concert dat geen pijn ondervond van het rustig zittende publiek: kalm, vloeiend, sfeervol. Een serene verschijning van achter de toetsen is Kuijken al zijn hele carrière. Dat creëert voor sommigen misschien teveel een afstandelijke sfeer. De nummers lijken lang terwijl ze dat niet per se zijn. Schieten nooit uit de slof, en dat is in de folkmuziek anderzijds een kwaliteit. Iets wat tot uiting komt in het prachtige ‘Hidden Cove’, een van Kuijken’s grootste prestaties in het decennium dat hij aan de weg timmert. Als Kuijken de gitaar oppakt, doet hij veelvuldig uiteindelijk, maar wellicht nog te weinig de elektrische variant, dan groeit er iets in de band waar hij op die moment mee in sync schiet. Een natuurlijke harmonie, kan namelijk ook met meer energie voorkomen. Dan lonken even, in de verte, The War on Drugs en consorten, qua energie en melancholiek. Het concert is vooral binnen de lijntjes kleuren, maar dan wel met kleurrijke pastelverf.
HET MOMENT
De grapjes tussendoor, overigens met de zelfde zoete kalmte gebracht, als waarmee Kuijken het hele optreden doorwerkt, zijn een fijne afwisseling. De band is daardoor een vriendelijke, fijne gast in de Stevenskerk. ‘Er zijn meer mensen hier dan op mijn Communie’, aldus bassist Stefan Breuer.
3voor12 Gelderland doet dit jaar weer uitgebreid verslag van de Vierdaagsefeesten. Volg het dossier voor de laatste recensies, foto's en andere relevante artikelen.