LL17: Glass Animals is een overheerlijke ananas

In de Heineken-tent is meteen aan de trillende broekspijpen te merken welke stap Glass Animals met de vorig jaar verschenen How To Be A Human Being heeft gezet. Het materiaal van deze tweede plaat krijgt een volvet geluid mee. Bij ‘Cane Suga’ trilt de bas à la James Blake het podium af: hier is het net te, maar verder heeft de band uit Oxford de sound onder controle. Glass Animals is overtuigend naar een groter publiek gegroeid met de handen vol op de synths en met tropisch roffelende drums.

Kijk hier Glass Animals met 'Youth' op Lowlands 2017 terug.

Bij het debuut lag de focus van de indie-electro nog op de zwoele kant. Links en rechts dook de vergelijking met Alt-J op, maar Glass Animals leunt meer op bezwerende r&b pop waarbij de melodie altijd telt. Glass Animals was al te dwingend om bij achterover te leunen en dankzij How To Be A Human Being krachtig genoeg om de achterste rijen van de grote tent mee te krijgen. Ook dankzij Dave Bayley die zich als een zelfverzekerde frontman heeft ontwikkeld. Zijn handelsmerk: korte sprongetjes als een bokser. Hij waagt zich soms aan een rockpose door op een drumstel te staan, waarbij hij toch een vriendelijk joch blijft. Het is geen gevaarlijke band, dit Glass Animals. Op het podium staat een grote ananas die uiteindelijk als een discobal fungeert. De drummer heeft een sambabal in de vorm van een ananas. Het publiek heeft ananassen meegenomen. Bayley zingt: ‘Pineapples are in my head / Got nobody ‘cause I’m braindead.’

Het gevaar is eenvormigheid. De band put veelvuldig uit hetzelfde meedeinende ritme. Dat het niet gaat vervelen ligt voornamelijk aan één ding: dikke hooks die vol bravoure worden gebracht.

HET MOMENT:
Glass Animals moet zich niet vergalopperen aan hun muur van geluid. Maar dat ze ervan genieten is meteen merkbaar bij ‘The Other Side Of Paradise’ waarbij Bayley vloeiend door de knieën zakt op het geluid van een monsterbas.

Meer Lowlands? Check ons dossier voor heel veel verslagen en video's.