LL19: Durand Jones krijgt Lowlands op de knieën
En houdt zijn witte spijkerbroek uiteindelijk zelf ook niet schoon
De eerste bui is voorbij, de Lima is volgestroomd voor een portie zomerse soul. Herstelbiertje erbij, dikke prima. Durand Jones & The Indications uit Louisiana brengt precies dat wat nu nodig is: lekkere soul met een hoofdletter S. Zijn grote held was Charles Bradley, die ons twee jaar geleden ontviel. Natuurlijk hadden we al Curtis Harding, Leon Bridges en Lee Fields, maar kan Jones de vacante troon nu echt opvolgen?
Daar lijkt het in eerste instantie niet op, want het komt allemaal wat langzaam op gang. Okee, het is nog vroeg, maar wat meer pit kan geen kwaad. Jones lijkt zich nog een beetje in te houden, de achtergrond zang staat wat zacht. Nee, in het eerste half uur overtuigt de show zeker nog niet. Waar is de gekte, waar zijn de uithalen, de show moves? Vanaf 'Make A Change', openingstrack van het debuutalbum van vorig jaar komt de schwung er al meer in. En 'Morning In America' is een mooie track van de nieuwe plaat American Love Call over de deplorabele staat waarin zijn thuisland zich op dit moment bevindt.
HET MOMENT:
‘Let me hear you say grooveyyyyyyyy,’ schreeuwt Jones dan plots de zaal in en het gretige Lima publiek schreeuwt terug. De band zet uptempo rammer 'Groovy Babe' in daar is de schreeuw, daar zijn de moves en daar gaat Jones door de knieën. En als daarna als afsluiter een cover van Beatles klassieker 'Don’t Let Me Down' wordt ingezet is het hek van de dam. De Lima scandeert 'we want more!’ Maar dat tandje extra had ook best wat eerder mogen wordt ingezet.
Meer #LL19 in ons dossier vol voorpret, interviews, recensies, en sfeervideo's!