Bicep overtuigt met futuristische house en indrukwekkende lichtshow
Iers duo mixt melancholie en house als geen ander
Het elektronica-duo Bicep lijkt met het jaar groter en groter te worden en staan vanavond in een tot de nok toe uitverkochte Main van 013. De twee Ieren stonden eerder dit jaar al in een uitpuilende Teddy Widder op Down The Rabbit Hole en kregen de eer om een Glastonbury dag af te sluiten. Gek genoeg was het duo dit jaar niet op Amsterdam Dance Event te vinden, maar dat gemis werd ruimschoots gecompenseerd in een afgeladen 013.
De eer is aan Swoose om de zaal, die beetje bij beetje voller stroomt, op te warmen. Dat lukt hem aardig; de sfeer in de zaal is gemoedelijk, maar timide. Evenals de dj zelf, die de zaal af en toe wat opjut door zijn vuisten in de lucht te pompen. Zijn stevige techhouse-set geeft weinig ruimte voor afwisseling. Zonde voor een optreden dat langer duurt dan die van de hoofdact, maar als sfeermaker richting Bicep uiteindelijk afdoende.
Er klinkt luid gejuich als Andrew Ferguson en Matthew McBriar stipt om 21:00 uur het podium op lopen, de eerste paar nummers in de set zijn niet al te hectisch of agressief; Bicep combineert hun futurische house vlekkeloos met tranceachtige elementen en hypnotiserende koorgeluiden. De show wordt grotendeels gedragen door de indrukwekkende lichtshow en visuals, zo zien we tijdens ‘Opal’ (de Four Tet remix) tie dye-effecten op de schermen, tijdens andere tracks het roterende Bicep-logo en geven de Tetris-achtige lichtelementen op het podium het idee dat de heren zich in een andere dimensie begeven.
Gaandeweg maken de ingetogen tracks steeds meer plaats voor een donkere tunnel met hardere house vol dreunende bassen, ondersteund door bijvoorbeeld de glitchy lasers tijdens ‘Meli (II)’. Hoewel er voor de nummers minimale aanpassingen zijn gedaan voor een liveshow, is de energie die Bicep tijdens de avond weet vast te houden en zelfs weet op te bouwen indrukwekkend. Wanneer de heren van het podium verdwijnen weten we eigenlijk al wat ons te wachten staat; ze kunnen ons niet achterlaten zonder megahits ‘Apricots’ en ‘Glue’ te spelen. En jawel, daar zijn ze weer. Tijdens het meeslepende ‘Glue’ wanen we onszelf onder een hypnotiserende golvende regenboog die de zaal in geprojecteerd wordt en ‘Apricots’ is de perfecte ecstatische afsluiter van een ietwat korte, maar zeer vermakelijke en indrukwekkende show.