Album van de Week (39): Mustafa

Dunya is een complex Arabisch woord. Vrij letterlijk vertaald betekent het ‘de wereld’, maar specifieker gaat het over de reis die je in deze wereld aflegt en haar imperfecties. Het is precies wat de Canadese Mustafa op zijn debuutalbum Dunya behandelt: de persoonlijke reis die hij tot nu toe heeft afgelegd. Over zijn muzikale reis is al vrij veel bekend: op zijn twaalfde werd hij in thuisstad Toronto ontdekt als poëet. Onder de naam Mustafa The Poet verwierf hij vervolgens bekendheid als liedjesschrijver van Canadese popgiganten als Justin Bieber, Shawn Mendes en The Weeknd.

Nu is het tijd voor het persoonlijke leven van Mustafa. Voor hartzeer, jeugdtrauma en bovenal zijn relatie met religie. Hij heeft het hier als zwarte moslimman lastig mee gehad. Niet in de laatste plaats vanwege de gevoelige folkmuziek die hij maakt, iets wat in zijn omgeving niet gebruikelijk is. Op ‘Name of God’ herinnert hij zich bijvoorbeeld momenten van bidden met zijn overleden broer en hoor je over de experimenten met geloof van zijn neefje. Op ‘Imaan’ beschrijft hij een onmogelijke liefde tussen twee personen met verschillende sociale en religieuze achtergronden. De Arabische invloeden worden op dit liedje extra geaccentueerd door Soedanese strijkinstrumenten en een Egyptische oud.   

Dat is vrij zeldzaam op Dunya. Hier en daar klinkt de oud, maar meestal heeft Mustafa niet meer nodig dan een akoestische gitaar en zachte drums, geïnspireerd door folkiconen als Bob Dylan en Joni Mitchell. Of een piano, zoals op het zachte ‘Hope is a Knife’, waarop Clairo meezingt. Een emotioneel hoogtepunt is ‘Gaza is Calling’, over een vermoorde Palestijnse vriend. De track, die steeds actueler lijkt te worden, is misschien wel de meest avontuurlijke van de plaat. Het outro bestaat uit glitchy drums en ook klinken Arabische strijkinstrumenten, al blijft het belangrijkste instrument Mustafa’s lage, onderscheidende stem, waarmee hij op dit liedje ook in het Arabisch zingt. 

Alles wat Mustafa doet is beïnvloed door de omgeving waarin hij opgroeide. Neem ‘What Happened, Mohamed?’, een intiem folkliedje over de verwaterde relatie tussen Mustafa en zijn neef. ‘I was right there where you are / but this hood tore us apart.’ Hij legt de schuld niet bij hem of zijn neef, maar bij Regent Park. Bij het geweld en de armoede dat deze gemeenschap in Toronto kenmerkt. Dat hij teksten als ‘Yelling ‘gang gang gang’ in my room / You sprayed me with perfume’ op ‘SNL’ zachtjes en intiem zingt, is misschien wel de kern van zijn muziek: rauw, maar kwetsbaar. Folkliedjes, maar van de straten van Toronto. En hoewel deze stad altijd onderdeel van hem blijft, gaat Mustafa op Dunya bovenal op reis. Een hele persoonlijke, door zijn eigen gedachten, waarin hij zichzelf langzaamaan lijkt te ontdekken.