Dylan van Dael vertolkt de paradox van een te diepe connectie
Multidisciplinaire artiest voegt nieuwe track toe aan audiovisueel universum
De man die produceerde voor Joost Klein, Naaz en zelfs wat sleutelde aan Deutschrapalbums is al een tijdje bezig met het creëren van zijn eigen audiovisuele universum als soloartiest. De hoofdrol ligt hier niet alleen bij Dylan van Dael zelf, maar is ook gereserveerd voor het 3D-wezentje ‘Pokka’, dat hij schiep als een soort Gorillaz-esque toevoeging aan het project. Afgelopen vrijdag kreeg het chroomkleurige karakter een nieuwe droomwereld om doorheen te wanen; de tune ‘I’ve known you for way too long’. Een dromerig, melancholisch nummer waarin ook ruimte is voor scheurende en dansbare beats.
Normaal gesproken schrijft Dylan van Dael zijn tracks vooral op gevoel, maar achter ‘I’ve known you for way too long’ zit een heel specifiek verhaal: ‘Ik was in Berlijn met een goede vriendin die ik al erg lang niet meer had gezien, maar wel een goede band mee heb. Toen raakten we de sleutel van mijn appartement kwijt en kwamen we de deur niet meer in. We kregen een beetje ruzie en ik merkte gewoon: wow, ik ken jou eigenlijk veel te goed. Ik ben veel te ongefilterd. Ik ben veel te direct naar jou toe en dat is helemaal niet nice. Maar toen besefte ik tegelijk: die verbintenis is eigenlijk zo diep, zo echt. Ik vind het een mooie paradox in die zin. Eigenlijk is het dus gebaseerd op iets wat heel mooi en puur is, maar daardoor gebeurt er nu iets vervelends.’
De track is Dylans favoriet tot nu toe. Elk liedje dat hij maakt, benadert hij als een soort mozaïek, dat hij vult met knip-en plakwerk uit allerlei verschillende plekken. Met ‘I’ve known you for way too long’ is dat volgens hem het allerbest gelukt, want alle werelden die hij vet vindt en graag in zijn muziek wil laten horen zijn daar: ‘dus zowel het hele dromerige en experimentele als het wat stevigere en dansbare op het einde. Bij dit nummer was het in het begin heel duidelijk voor mij dat het iets ging worden wat niet zozeer een verse-chorus-structuur zou hebben, omdat het begon met een loop. Zo zie ik het meer als een stukje tijd waar je iets moois in kunt plakken en je verhalen in kunt vertellen.’
De bijbehorende videoclip die is geschoten vanuit zijn kamerraam in Berlijn voegt hier een creatieve laag aan toe. Videomaker Lyon Pol liet namelijk alle elementen in de video reageren op veranderingen in de muziek. Ook Pokka is weer te spotten.