Mount Eerie pakt leven voorzichtig weer op op nieuwe plaat

Kan je als bezoeker nerveus zijn voor een show, vroegen we ons af voor het optreden van Mount Eerie op Le Guess Who? vorig jaar. De Amerikaanse zanger Phil Elverum had net een even heftig als prachtig album uit, over het veel te vroege overlijden van zijn vrouw en moeder van hun dochter. Nu heeft dat album een opvolger en kan je de vraag weer stellen. Kan je als luisteraar nerveus zijn voor een album?

Ja, dat kan dus. Want voor ook maar een noot gehoord te hebben, weet je dat het weer een zware plaat gaat worden. Op de opener schakelt Elverum al van de eerste ontmoeting met zijn vrouw en hoe hij haar voorlas uit Kuifje in Tibet, naar haar sterfbed waar ze naar adem hapt. Iets later gaat het over het idee dat alle mensen in de wachtruimte van het ziekenhuis denken dat ze uniek zijn in hun lijden en hoe absurd het voelt om te touren en luchtige gesprekken te voeren met collega-artiesten, of zijn worsteling met de vraag hoe hij de herinnering aan zijn vrouw in leven moet houden voor zijn dochtertje.

En toch sijpelt er nu ook iets van licht door in de wereld van Mount Eerie. De praatzang verandert langzaam in zang, de kale instrumentatie wordt her en der aangevuld door een extra gitaar, bas, drum en voorzichtige piano. En net als het bijna vrolijk wordt, stort alles in elkaar in een dissonante brij. Maar toch, hoe weinig ook, er is weer licht. Ook in teksten. De gesprekken met Father John Misty en Weyes Blood die worden aangehaald in 'Now Only' zijn dan misschien ongemakkelijk, maar laten ook zien dat hij zijn leven weer oppakt. Die realisatie maakt het misschien nog wel pijnlijker, maar ook dragelijker en uiteindelijk nóg mooier.  

Check #nieuwemuziek voor de laatste nieuwe tracks, of abonnneer je op de #nieuwemuziek-playlist op Spotify om constant op de hoogte te blijven van de beste nieuwe releases.