Genomineerd voor de 3voor12 Award 2022: Jameszoo

Wat een merkwaardig begin heeft Blind, het tweede album dat de Bossche producer Jameszoo maakte voor Brainfeeder. In de eerste 39 seconden horen we stilte, vogelgefluit, geruis. Niet veel meer dan dat. Dan opeens enkele piano-akkoorden, een blazer en een enkele tik van een metronoom. En dan weer stilte. Daarna een synthesizer en een gitaar. Digitaal gebliep. Er lazert iets om in de studio. En pas in de laatste twintig seconden komt de boel samen, heel even, tot een wonderlijk mooie compositie. “song”, heet het, tussen aanhalingstekens, en het is alvast een goede beginselverklaring voor Jameszoo anno 2022: fuck de streamingregels (stilte is dodelijk voor de skiprate, hè?), fuck de conventies. In het hoofd van Mitchel van Dinther is dit gewoon een ‘liedje’, makkelijker hoeft-ie het niet te maken.

In een langdurig, zorgvuldig proces vol experiment heeft de producer over de afgelopen jaren een volstrekt eigen muzikale taal gevonden, zoveel is duidelijk, waarin hij jazz, hedendaagse gecomponeerde muziek en zijn voorliefde voor de begindagen van de elektronische muziek met groots geweld tegen elkaar laat opbotsen.

Het vergt een paar luisterbeurten voordat je in die chaos van rondvliegende saxofoonpartijen, drumroffels en belachelijk snelle piano’s echt logica kunt ontwaren, maar die is er wel degelijk. Zodra het in je hoofd klikt, kan die explosie in ‘Bugatti (étude)’ tot kippenvel leiden, wanneer op 2.45 toch echt duidelijk wordt dat er geen mens is die zo snel, stoïcijns en loeihard piano kan spelen. Zodra je begrijpt dat toetsenist Niels Broos probeert de woorden van de Chileense cultregisseur Chileense Alejandro Jodorowsky na te spelen op ‘Alejandro’ en ‘How do i chape-shift?’, vallen de puzzelstukjes een beetje op hun plek. Zodra de ogenschijnlijk losstaande onderdelen van ‘Egg Modern’ zich in je hersenpan nestelen, vormen ze toch een geheel. Zodra de orgels in ‘music for bat caves’ aanzwellen over die vervreemdende piano-arpeggio’s, kunnen ze een overrompelend effect hebben.

Het is een plaat vol referenties waar je uren in kan grasduinen (van Jodorowsky tot schilder Philip Akkerman tot Conlon Nancarrow), maar dat hoeft niet. Snap je er geen fuck van? ‘Ja, da’s prima’, zei Jameszoo zelf in een interview, ‘…want ik snap er zelf ook geen fuck van!’ Je begrijpt het wel: Blind is een geweldig leuke plaat die laat horen dat je gerust alle regels mag loslaten, buiten de lijntjes van de kleurplaat mag kleuren en zodra die vol is ook op de tafel, de muren en de rest van het huis verder mag gaan kliederen.