Dit zijn Helena Hauff’s meest genadeloze tracks

Venijnig, nee, ronduit vijandig, zo zou je Helena Hauff’s sets wel kunnen noemen. De afgelopen jaren ontwikkelde de Duitse zich tot electro’s first lady en groeide ze vanuit de piepkleine Hamburgse Golden Pudel Club tot headliner status. Nu er geen festivals te headlinen zijn boog ze zich over Tresor’s KERN mix, nummertje vijf. We spraken de dj en producer over haar favoriete tracks.

Favoriete obscure track uit de mix:
Esoterik – Mayhem
‘De producer hiervan is een Nederlandse man die in de jaren 2000 is overleden. Erg verdrietig. Hij produceerde hardcore, acid en techno. Ik ben dol op deze track. Mijn kopie is ondertussen in een slechte staat maar hij moest absoluut op de compilatie. Deze maakt mensen kapot op de dansvloer, maar hij is ook heel mooi, krachtig en dramatisch.’

Meest oncompromisloze track:
Nasenbluten - Intellectual Killer
‘Het is snel, hardcore, warm, weird en vooral heel erg léúk. Eén van mijn favorieten. Misschien een beetje een riskante plaat, maar als ik hem draai begrijpen mensen het meestal wel. Hij is vooral heel grappig, totaal niet serieus.’

Beste tijdloze electroklassieker:
Aux 88 - Electro / Techno
‘Alles van Aux 88, maar dit was de eerste die ik in mijn hoofd schoot. Ik bedoel, het zit in de naam, hè? Zo’n klassieker. Ik draai hem heel vaak, deze mannen zijn absolute legendes. Waar mijn liefde voor electro begon? Ergens in de jaren 2000. De eerste keer dat ik naar een platenzaak ging kocht ik de eerste plaat van Radioactive Man. Ik had wist er niets over, geen idee wat het was, maar ik werd er meteen verliefd op.’

Track die je inspireerde om zelf te gaan produceren:
I-F - Lost Tracks For Lost Minds
‘Ik was heel erg geïnspireerd door Bunker, Unit Moebius en I-F, het begon eigenlijk meteen bij de acid techno die ik nog steeds maak. Ik kan me herinneren dat ik deze track van I-F hoorde en dacht: wow, dit wil ik. Ik kocht een 808, een 303 en begon meteen muziek te maken.’

Een track voor de tijdsgeest:
Drexciya - Positron Island
Hoe ik ermee omga? Ik word dronken, haha! En de volgende dag doe ik natuurlijk niks, maar daarna ga ik wel weer de studio in om muziek te maken. Electro reflecteert op alles wat menselijk is. De muren die we bevechten, de drama’s waar we doorheen leven, maar ook schoonheid, liefde en de natuur. Drexciya maakte muziek in die geest, en deze track is één van mijn all-time favorieten. Hij is genadeloos en duister. De soundtrack voor het einde van de wereld!’