Paaspop 2024: Schaamteloos Elmer heeft goud in handen

“Hallo sukkels, hebben jullie zin in een rare avond?” Het is een begroeting die normaliter hoogstens was weggelegd voor de broertjes Gallagher in de hoogtijdagen van Oasis. Nu is daar Elmer, in het kielzog van iets dat lijkt op een typisch Nederlandse beweging in theater en muziek: het absurdisme. Als de begroeting nog niet voldoende was om je hiervan te overtuigen, dan is dat het stagedesign wel. Een wasmachine, een waslijn met wit ondergoed en een knuffelhond als dj vergezellen Merel Pauw vanavond op het podium.

Dat Pauw naast het vertolken van haar androgyne alterego Elmer bovenal ook theatermaker is, draagt ontzettend bij aan de urgentie om je volle aandacht te houden op alles wat er op het podium gebeurt. Diens bewegingen zijn buitengewoon slim en doordacht, waardoor je je ogen geen seconde van het podium wil afhalen. Of het muzikale aspect van de show vervolgens een soortgelijke verfrissende kwaliteit te bieden heeft, valt in alle eerlijkheid over te twisten. Tegelijkertijd lijkt het aanwezige publiek in de Roxy dat niet zo’n probleem te vinden en vraagt de recensent in kwestie zich ook hardop af of je deze show wel zou moeten willen ontleden.

Elmer is schaamteloos, verrassend en provocatief, en laat je waar je bij staat fantaseren over onderwerpen waar je eigenlijk helemaal niet mee geconfronteerd mee had willen worden, maar daardoor eigenlijk ook weer juist wel. De meest expliciete teksten komen hier hoorbij, zoals “IK NEUK JE VADER ZONDER CONDOOM”, en een line uit ‘Suzan & Freek luidt: ‘Na de show neuk ik je meisje met een strap-on’

Wellicht mag de hitgevoeligheid binnen de nummers van Pauw nog iets omhoog, waardoor het iets minder hoeft te leunen op de theatrale performance. Wanneer dat gebeurt, heeft Nederland er een razend interessante act bij.