Met deze tracks frituurt Jameszoo je brein
Bossche producer kiest zijn meest heavy jazz in aanloop naar Roadburn
Onlangs verscheen Blind, het nieuwste album van de Bossche producer Jameszoo. Klinkt als een gekke match met het Tilburgse Roadburn, een festival met een hang naar de hardere stijlen, maar als je bedenkt dat Jameszoo’s supervrije jazz je hoofd laat exploderen, dan is het toch een logisch huwelijk. Dit weekend draait hij op het heavy festival. We vroegen hem naar zijn favoriete tracks.
Een eigen track die je ook kwijt kunt in een dj-set:
Jameszoo & Niels Broos – Rolrolrol
‘Met mijn muziek is dat altijd lastig, maar deze draai ik per ongeluk wel eens. Hij is heel duidelijk in zijn sequentie en ritmiek, en heel opzwepend. Hij raakt een hoog tempo en blijft heel staccato doorgaan. Die werkt altijd wel.’
Roadburn is een festival voor heavy muziek, met welke plaat krijg jij de heavy liefhebbers ook aan het dansen?
Ultralyd - Street Sex (Start op 8:43)
‘Veel van die vrije, geïmproviseerde muziek is super heavy. De ritme sectie is heel vrij en los. Deze band speelt super strak en heeft een soort house/techno-ritme te pakken, en daar gaan ze super heavy bovenop.’
Van je laaste album Blind kun je als luisteraar een beetje brainfried raken. Wat zet jij op als je je hoofd wat rust wilt gunnen?
Morgan Fisher & Lol Coxhill – Vase
‘Dit is van het album Slow Music. Echt een waanzinnig stuk: het bouwt heel langzaam op, er is geen apotheose, het is gewoon. Volgens mij komt Fisher uit de vrije scene uit Engeland, uit de jaren zeventig, tachtig. Hij heeft ook een hele mooie compilatie met hele korte tracks van Engelse musici.’
… En wat zet je op als je de stoppen in je hoofd juist wilt laten doorslaan?
Yoko Ono - Why (1970 Plastic Ono Band version)
‘Ik ben super fan van Yoko Ono en deze plaat. Weer zo’n nummer dat eigenlijk heel vrij is, maar ook een zalige backbeat eronder heeft. Zij is daar heerlijk overheen aan het schreeuwen. Mega uitbundig en rete muzikaal. Zo los hoor je ze niet vaak.’
Je wilde van Blind in het begin een toegankelijke r&b-plaat maken. Hoe bijvoorbeeld?
Jai Paul - Crush
‘Ik kan me nog herinneren dat ‘BTSTU’ en ‘Jasmine’ uitkwamen. Het voelde alsof dat de hele popscene veranderde: hoe zijn vocalen heel diffuus zijn en zijn producties heel rommelig afgemixt waren, dat hoorde je opeens steeds meer. Toen lekte zijn album en daar stond ‘Crush’ op. Daarvan dacht ik: dat wil ik ook. Hele fijne muziek om naar te luisteren. Maar ja, haha. Dat is dus niet gelukt.’