Goldband verlangt naar een nacht zonder einde
Een zonsonderganghit voor de gedroomde zomer
Weet je het nog? Het echte rouwdouwen, doorgaan tot de zon opkomt en nog een beetje langer. Je benen beginnen zwaar te worden, je hebt ondertussen een kleine trilling in je rechteroog, maar je wilt nog niet naar huis. Nog lange niet, nog lange niet! Boaz, één van de zangers van Goldband, grinnikt. ‘Voor mij was de langste nacht een streak van drie dagen. PIP Den Haag bestond tien jaar en was elf dagen achter elkaar open. De hele nacht feesten en de volgende dag werken, dat liep allemaal in elkaar over. Na drie dagen ben je zo moe dat je vlekken gaat zien. Best pittig.’
Voor wat brandstof zitten de echte rouwdouwers bij Goldband aan het juiste adres: vanuit thuishonk PIP Den Haag lost de band al een tijdje pophits vol rave-invloeden, ideaal voor een losgeslagen huisfeestje, de festivalweides of een huilend-in-de-club-moment. Allemaal momenten die je als rauwdouwer behoorlijk mist, natuurlijk. En dus verlangt Goldband op single ‘De Langste Nacht’ naar een nacht om je in te verliezen, eentje die doordendert als een trein zonder eindstation. En zo klinkt-ie ook, met die euforische trance-invloeden, stuwende kicks en rave-y koorsamples. Het is een zonsonderganghitje, dat hoor je zo. En daar doet de band het ook wel een beetje om, vertelt Boaz. ‘De hook, dat is het belangrijkste als het gaat om een hit, die is episch en catchy. Terwijl de rest van de track veel rauwer en dieper is. We proberen altijd de grens tussen kunst en commercie te bespelen.’
‘De Langste Nacht’ is de nieuwe single in aanloop naar hun debuutalbum, dat in augustus moet uitkomen. Mooi op tijd voor de festivals waar ze geboekt zijn, zoals Zeezout en DGTL, waar ze zijn geboekt nadat ze ‘het huis van DGTL-boeker Floris hebben gestuct. Hij was stiekem een beetje fan, nu mogen we er spelen.' Bovendien is de band ook geboekt voor Down The Rabbit Hole, nu een weekend ná Lowlands. Boaz: ‘Ik hoop heel erg dat dat doorgaat, dat lijkt me zo dik. Ik hoop op een véél te klein stageje, zo bomvol dat er allemaal mensen helaas niet bij kunnen zijn, dat er nul materiaal van te vinden is, en dat het de hele zomer mond-tot-mond rondgaat: “Dat was het sickste dat ik deze zomer heb meegemaakt!”’