Genomineerd voor de 3voor12 Award 2025: Keenan Mundane

Terwijl zo’n beetje de hele Nederlandse hiphopscene in één universum zit, en vrijwel geen rapper verder dan twee handshakes van elkaar verwijderd is, bouwt Keenan Mundane aan een volstrekt eigen wereldje dat daar ver buiten valt. Allereerst omdat hij in het Engels rapt, maar meer nog omdat zijn sound zó experimenteel, radicaal en underground is. Meer beïnvloed door JPEGMAFIA en Danny Brown dan door alles wat New Wave in Nederland in gang heeft gezet. De Leidse rapper, producer en gitarist van de Amsterdamse bubblegrungeband Tape Toy, stuiterde tijdens zijn show op Noorderslag over het podium, dook het publiek in en zag iedereen meegevoerd worden door zijn explosieve tracks. Tijdens dit moment waar hij bijna in het stof beet van de hitte en energie, raakte hij geïnspireerd om nog meer tracks te maken die het publiek zo laten springen. Zo ontstond het idee voor zijn tweede mixtape, Make Good Promises.

Keenan is niet alleen een supercreatieve rapper, maar ook een totaal eigenwijze producer die allerlei verrassende elementen in zijn tracks stopt. Van verborgen muzikale pareltjes zoals de soundtrack van een Bollywoodfilm tot een stiekeme James Brown-sample. Elke productie begint weer anders, vertelde hij al in interviews: soms met een ingespeelde gitaar, soms met een sample die hem inspireert, waarna hij laag voor laag drums, percussie, instrumenten en andere samples toevoegt. Hij haalt invloeden uit een breed spectrum: rock- en funkgitaren, breakbeat- en jungle-ritmes, left-field elektronica, zweverige synths en triomfantelijke blazers vinden hun plek in de tracks. Waar rappers vaak één stijl hebben qua delivery van hun teksten en beats zoeken die daarbij passen, is Keenan veelzijdig: zijn omhoog gepitchte rapvocals, soms ook verlaagd en vertraagd, passen zich telkens aan aan de energie die een track nodig heeft.

Op ‘emo violence<3’ en ‘Real Music’ komt de rockkant van de mixtape naar voren, met ingespeelde gitaren en gitaarsamples die het stevig en melodieus maken. De explosieve hiphopkant klinkt op ‘MS-20 Beat’ en ‘Wack Rap Crackers’, met zware basslines, breakbeats en elektronische geluidjes, terwijl halverwege ‘Wack Rap Crackers’ de elektronica plaatsmaakt voor een kalme gitaarmelodie en warme zang. ‘Walk Away’ en ‘Screech’ laten de meer laid back elektronische kant horen, met zweverige synths, samples, een lagere vocalmix en funky blazers, terwijl ‘Screech’ momenten kent waarop jungle-ritmes alsnog de track laten ontploffen. Door deze afwisseling tussen rock, energieke hiphop en experimentele elektronica én de afwisseling in vocal pitching, blijft de mixtape levendig en verrassend.