BKS17: Kim Janssen laat zijn liedjes ook live bloeien

‘Ik zat in Nepal op school op een internaat. Iedere dag vertelden ze ons dat er een aardbeving zou gaan komen, en die kwam maar niet. Op een gegeven moment ben je er dan zoveel mee bezig, dat je hoopt dat het maar eens gebeurt in plaats van al dat wachten,’ zegt de Utrechtse zanger Kim Janssen halverwege zijn show, als dagopener van Stage Two. Waar hij een paar maanden geleden op shows ongemakkelijk stamelde ‘eh, ja, eh, leuk dat jullie er… zijn’, durft hij nu zowaar zijn orkestrale folkliedjes in te leiden om zo extra lading mee te geven. En dat werkt heel goed.

Hier kun je zeven tracks van zijn optreden terugzien.

Zijn verhaal is inmiddels bekend: jarenlang werkte hij aan zijn laatste album Cousins, met hulp van Sigur Rós-trompettist Eírikur Orri Ólafsson en Marla Hansen (Sufjan Stevens en The National). Nu het album er is, maakt Janssen een ambitieuze vertaalslag naar het podium. Ook vandaag wekt het bij veel mensen wat irritatie op hoe opzichtig hij teruggrijpt naar de indiefolk van zo’n acht jaar geleden: het intro van opener ‘Dynasty’ speelt wel héél duidelijk leentjebuur bij Jonsí, de hook van Gouldians zou zo van het Fleet Foxes-debuutalbum kunnen komen. En tegelijkertijd zijn dat zijn beste liedjes. Het is bewonderenswaardig hoe Kim Janssen die fraaie arrangementen ook live tot bloei laat komen. Daar staat de gitarist van Alamo Race Track, hier drie strijkers die nu ook met Eddie Vedder touren en even verderop nog eens drie blazers. Twaalf man staat er in totaal op het podium, en toch blijft er genoeg lucht in het materiaal achter. 

HET MOMENT:
‘Ik kwam een gedicht tegen van Robert Herrick, ergens uit 1500. Hij worstelde met de dood en probeerde zichzelf ervan te overtuigen dat-ie veel van god hield, meer nog dan van zichzelf.’ OMG!

Volg Best Kept Secret op de voet met onze livestream en het dossier.